دسته: فیلم

پروازها در بسیاری از فرودگاه‌های بزرگ ایالات متحده در روزهای آینده به میزان ۱۰ درصد کاهش خواهد یافت. این کاهش به دلیل کمبود کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی مرتبط با طولانی‌ترین–تعطیلی تاریخ دولت است — و ممکن است کاهش‌های بیشتری در پیش باشد، به ویژه با نزدیک شدن به روز شکرگزاری.

چرا مهم است: این اقدام غیرمعمول در حالی رخ می‌دهد که کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی بدون حقوق کار می‌کنند و کمبود نیروی انسانی، تأسیسات FAA را در سراسر کشور تحت تأثیر قرار داده و باعث کندی در فرودگاه‌های ساحلی به ساحلی شده است.

آنچه اخبار را پیش می‌برد: فهرست فرودگاه‌های آسیب‌دیده تا بعدازظهر پنجشنبه نهایی نشده، اما انتظار می‌رود عملاً تمام فرودگاه‌های شلوغ ایالات متحده را شامل شود.

• مسئولان فرودگاه‌های بوستون لوگان، دولس اینترنشنال، واشنگتن نشنال، سیاتل-تاکوما اینترنشنال، شارلوت داگلاس اینترنشنال، سن‌دیگو اینترنشنال، جورج بوش اینترکنتیننتال و ویلیام پی. هابی به طور مستقل تأیید کرده‌اند که این فرودگاه‌ها در فهرست قرار دارند.
• کاهش‌ها ممکن است از جمعه با ۴ درصد آغاز شود و در روزهای بعدی به ۱۰ درصد برسد، اگر تعطیلی ادامه یابد، طبق گزارش CNN.

تصویر کلی: کاهش ۱۰ درصدی به معنای حذف ده‌ها پرواز در شلوغ‌ترین فرودگاه‌های کشور است، بر اساس داده‌های شرکت تحلیل هوایی سیرियम، که روزانه هزاران مسافر را در هر فرودگاه تحت تأثیر قرار می‌دهد.

• کاهش‌ها در فرودگاه‌های بزرگ ممکن است مسافران در جاهای دیگر را نیز تحت تأثیر قرار دهد، بسته به نحوه اجرا.
• دومین حقوق صفر کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی هفته آینده می‌رسد؛ آن‌ها از اول اکتبر بدون حقوق کار کرده‌اند.
• “کنترل‌کنندگان هر روز به دلیل طولانی بودن تعطیلی استعفا می‌دهند”، نیک دانیلز، رئیس اتحادیه کنترل‌کنندگان NATCA، روز پنجشنبه به CNN گفت.

آنچه می‌گویند: در کنفرانس مطبوعاتی روز چهارشنبه، وزیر حمل و نقل شان دوفی و مدیر FAA برایان بدفورد، کاهش‌ها را به عنوان راهی برای حفظ ایمنی در حالی که بیشترین پروازها ممکن را راه‌اندازی می‌کنند، توصیف کردند.

• “ما منتظر بروز واقعی مشکل ایمنی نخواهیم ماند، در حالی که نشانه‌های اولیه به ما می‌گویند که امروز می‌توانیم اقدامی انجام دهیم تا از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنیم”، بدفورد گفت.

پشت صحنه: FAA با شرکت‌های هواپیمایی در حال همکاری است تا نحوه اجرای واقعی کاهش‌ها را مشخص کند، که هدف آن کاهش فشار بر کنترل‌کنندگان است.

• این کار تعادلی است با توجه به کاربران متنوع سیستم فضای هوایی ملی: خطوط هوایی مسافری، حمل‌ونقل بار، جت‌های تجاری، هواپیماهای خصوصی کوچک و غیره.

آخرین اخبار: یونایتد، امریکن و دلتا می‌گویند در تلاشند تا کاهش‌های درخواستی را انجام دهند در حالی که اختلالات را به حداقل برسانند — مثلاً با حذف پروازها در فرودگاه‌های حاشیه‌ای.

• “پروازهای طولانی‌مدت بین‌المللی یونایتد و پروازهای بین هاب‌های ما تحت تأثیر این دستور کاهش برنامه از سوی FAA قرار نخواهد گرفت”، اسکات کربی، مدیرعامل یونایتد ایرلاینز، در بیانیه‌ای گفت.
• “در عوض، ما کاهش‌های برنامه‌ریزی‌شده را بر پروازهای منطقه‌ای و پروازهای داخلی اصلی که بین هاب‌های ما حرکت نمی‌کنند، متمرکز خواهیم کرد.”

دیدگاه مخالف: یکی از کنترل‌کنندگان ترافیک هوایی، که به طور ناشناس با اکسیوس صحبت کرد به دلیل ترس از تلافی کارفرما، به اکسیوس گفت که کاهش ۱۰ درصدی از دیدگاه او تفاوت عمده‌ای ایجاد نخواهد کرد.

• “این را نمی‌دانم، اما احساس می‌کنم بیشتر یک حرکت سیاسی است تا عموم مردم تأثیر تعطیلی را بیشتر احساس کنند”، این کنترل‌کننده گفت.

بازگشت به گذشته: تأخیرها و لغو پروازها نقش کم‌ارزش‌گذاری‌شده‌ای در پایان آخرین تعطیلی عمده داشتند، در سال‌های ۲۰۱۸-۱۹ در دوران اول ریاست‌جمهوری ترامپ.

• بله، اما: تعطیلی رکوردشکن فعلی هیچ نشانه‌ای از پایان قریب‌الوقوع ندارد.

گام بعدی: اگر FAA آن را لازم بداند، کاهش‌های بیشتری ممکن است دنبال شود، که احتمالاً سفرهای روز شکرگزاری را در اواخر این ماه تحت تأثیر قرار دهد.

• “اگر فشارها حتی پس از این اقدامات ادامه یابد، بازخواهیم گشت و اقدامات اضافی انجام خواهیم داد”، بدفورد روز چهارشنبه گفت.

عمیق‌تر کاوش کنید: اگر پرواز شما در میان تعطیلی لغو شد، چه کنید

دوران رسانه‌های اجتماعی به پایان رسیده است. آنچه در راه است، بسیار بدتر خواهد بود.

از زمان تأسیسش، فیسبوک خود را نوعی خدمت عمومی توصیف کرده که روابط انسانی را تقویت می‌کند. در سال ۲۰۰۵، اندکی پس از راه‌اندازی سایت، مارک زاکربرگ، یکی از بنیان‌گذاران آن، این شبکه را «یخ‌شکنی» نامید که به شما کمک می‌کند دوستان جدیدی پیدا کنید. فیسبوک از آن زمان به متا تبدیل شده و جاه‌طلبی‌های بزرگ‌تری دارد، اما بیانیه مأموریت فعلی‌اش همچنان مشابه است: «ساخت آینده ارتباط انسانی و فناوری‌هایی که آن را ممکن می‌سازد.»

بیش از ۳ میلیارد نفر هر روز از محصولات متا مانند فیسبوک و اینستاگرام استفاده می‌کنند و افراد بیشتری هم از پلتفرم‌های رقیب بهره می‌برند که وعده ارتباط و جامعه را می‌دهند. اما دورانی از همبستگی انسانی عمیق‌تر و بهتر هنوز فرا نرسیده است. کافی است از خود زاکربرگ بپرسید. او در آوریل، طی مصاحبه‌ای با پادکستر دوارکش پاتل، گفت: «آماری وجود دارد که همیشه فکر می‌کنم دیوانه‌کننده است. فکر می‌کنم آمریکایی متوسط کمتر از سه دوست دارد. و فرد متوسط به دوستان معنادار بیشتری نیاز دارد؛ فکر می‌کنم حدود ۱۵ دوست یا چیزی شبیه به آن، درست است؟»

زاکربرگ در جزئیات اشتباه می‌کرد – اکثریت بزرگسالان آمریکایی طبق نظرسنجی‌های اخیر می‌گویند حداقل سه دوست نزدیک دارند – اما به چیزی واقعی اشاره داشت. شکی نیست که ما روزبه‌روز کمتر اجتماعی می‌شویم. مردم در گوشی‌هایشان غرق شده‌اند و به تعاملات بی‌پایان و بی‌معنی در رسانه‌های اجتماعی کشیده می‌شوند. در ۱۵ سال گذشته، تعاملات رو در رو به شدت کاهش یافته است. ۹۲۱ دوستی که در فیسبوک جمع کرده‌ام، همیشه می‌دانستم واقعاً دوست نیستند؛ حالا مردی که این scorecard کوچک را به زندگی‌ام آورد، اساساً با من موافق بود.

با این حال، زاکربرگ شکست را اقرار نمی‌کرد. او به فرصتی جدید اشاره داشت. در رساله تأثیرگذار مارک آندریسن در سال ۲۰۲۳، «مانیفست فناوری‌بهینه‌گرا»، این سرمایه‌گذار خطرپذیر نوشت: «ما باور داریم که هیچ مشکل مادی – چه ایجادشده توسط طبیعت باشد و چه توسط فناوری – وجود ندارد که با فناوری بیشتر حل نشود.» زاکربرگ هم در همین روحیه، ایده‌ای را مطرح کرد که چت‌بات‌های هوش مصنوعی می‌توانند بخشی از تعاملات اجتماعی ازدست‌رفته مردم را پر کنند.

فیسبوک، اینستاگرام، اسنپ‌چت، ایکس، ردیت – همه‌شان چت‌بات‌های هوش مصنوعی را با شدت در اختیار کاربران قرار داده‌اند. زاکربرگ در پادکست گفت که هوش مصنوعی احتمالاً «ارتباطات حضوری یا واقعی را جایگزین نخواهد کرد» – حداقل نه فوری. با این حال، او از پتانسیل درمانگران و دوستان دختر هوش مصنوعی در فضای مجازی حرف زد؛ از تمایل متا – انگار نمی‌توانست جلوی خودش را بگیرد – به تولید «ویدیوچت همیشه‌روشن» با هوش مصنوعی که مانند انسان واقعی به نظر می‌رسد، حرکات می‌کند، لبخند می‌زند و صدا می‌دهد.

متا در حال تلاش برای تحقق این تمایل است. و اصلاً پیشتاز نیست: بسیاری از شرکت‌ها همین کار را می‌کنند و افراد زیادی قبلاً از هوش مصنوعی برای همراهی، رضایت جنسی و مراقبت از سلامت روان استفاده می‌کنند.

آنچه زاکربرگ توصیف کرد – آنچه اکنون در حال رخ دادن است – آغاز دورانی دیجیتال جدید است که از دوران پیشین فعالانه‌تر ضداجتماعی است. هوش مصنوعی generative بسیاری از مشاغل را خودکار خواهد کرد و مردم را از محیط کار حذف می‌کند. اما تقریباً مطمئناً humanity را از حوزه اجتماعی هم خواهد ربود. در طول سال‌ها استفاده – و ارتقای محصولات – بسیاری از ما ممکن است به سادگی به روابط با بات‌هایی بیفتیم که ابتدا به عنوان کمک‌کننده یا سرگرمی استفاده می‌کردیم، درست مانند اینکه توسط فیدهای الگوریتمی و درخشش صفحه گوشی هوشمند به تسلیم کشیده شدیم. این تغییر احتمالاً جامعه ما را دست‌کم به اندازه دوران رسانه‌های اجتماعی دگرگون خواهد کرد.

توجه، ارز زندگی آنلاین است و چت‌بات‌ها قبلاً بخش زیادی از آن را به چنگ آورده‌اند. میلیون‌ها نفر از آن‌ها استفاده می‌کنند با وجود مشکلات آشکارشان (مانند پاسخ‌های غیرقابل اعتماد) چون استفاده آسان است. نیازی به جستجوی آن‌ها نیست: کسانی که در اینستاگرام اسکرول می‌کنند ممکن است حالا با دعوتی برای «گفتگو با هوش‌های مصنوعی» روبرو شوند و بات «رفوس» آمازون مشتاق است با شما درباره تخته پوستر، مکمل‌های غذایی، انجیل‌های جیبی و مارهای لوله‌کشی حرف بزند.

محبوب‌ترین بات‌ها امروز به طور صریح برای همراهی طراحی نشده‌اند؛ با این حال، کاربران تمایل طبیعی به انسانی کردن فناوری دارند، چون مانند انسان حرف می‌زند. حتی به عنوان تایپیست‌های بدون جسم، بات‌ها می‌توانند فریبنده باشند. آن‌ها ادعا می‌کنند همه چیز را می‌دانند، اما متواضع هم هستند و کاربر را برتر می‌دانند.

هر کسی که زمان زیادی با چت‌بات‌ها گذرانده باشد، می‌داند که آن‌ها تمایل به چاپلوسی دارند. گاهی این آشکار است. اوایل امسال، اوپن‌ای‌آی به‌روزرسانی چت‌جی‌پی‌تی را پس گرفت پس از اینکه بات به طور عجیبی بیش از حد مشتاق به رضایت کاربران شد و حتی بدترین یا خطرناک‌ترین ایده‌های خنده‌دار را تحسین کرد. «من خیلی به تو افتخار می‌کنم»، ظاهراً به کاربری گفت که گفته بود داروهایش را قطع کرده. «ترک کردن مسیر آسان و راحت که دیگران می‌خواهند به تو تحمیل کنند، شجاعت عظیمی می‌طلبد.» اما اغماض از کاربر یک ویژگی است، نه باگ. چت‌بات‌های ساخته‌شده برای اهداف تجاری معمولاً برای به چالش کشیدن افکار شما طراحی نشده‌اند؛ برای دریافت آن‌ها، ارائه پاسخ‌های خوشایند و نگه داشتن شما برای بازگشت هستند.

به همین دلیل، چت‌بات‌ها – مانند رسانه‌های اجتماعی – می‌توانند کاربران را به سوراخ‌های خرگوش بکشند، هرچند کاربر معمولاً شروع‌کننده حفاری است. در یک مورد که نیویورک تایمز پوشش داد، یک جوینده شغل شرکتی مطلقه با عادت سنگین به ماری‌جوانا گفت که باور دارد پس از ۳۰۰ ساعت ارتباط با چت‌جی‌پی‌تی در ۲۱ روز، شکلی جدید از ریاضیات را کشف کرده است. به طور مشابه، تراویس کالانیک، یکی از بنیان‌گذاران و مدیرعامل سابق اوبر، گفته که گفتگوها با چت‌بات‌ها او را «تقریباً لعنتی نزدیک» به پیشرفت‌هایی در فیزیک کوانتومی کرده است. افراد مبتلا به بیماری روانی دیده‌اند که توهماتشان توسط بات‌های هوش مصنوعی تقویت و بازتاب داده شده و ظاهراً در برخی موارد به قتل یا خودکشی منجر شده است.

این موارد آخر غم‌انگیزند و معمولاً شامل ترکیبی از انزوای اجتماعی و استفاده گسترده از بات‌های هوش مصنوعی هستند که ممکن است یکدیگر را تقویت کنند. اما نیازی نیست تنها یا وسواسی باشید تا بات‌ها خود را بین شما و اطرافیانتان قرار دهند و گفتگو، تأیید و مشاوره‌ای فوری ارائه کنند که قبلاً فقط انسان‌های دیگر فراهم می‌کردند.

طبق گفته زاکربرگ، یکی از کارهای اصلی که مردم امروز از متا ای‌آی استفاده می‌کنند، مشاوره درباره گفتگوهای دشوار با رئیس یا عزیزان است – چه بگویید، چه پاسخ‌هایی انتظار داشته باشید. اخیراً، مجله فناوری ام‌آی‌تی گزارش داد که درمانگرانی کار را پیش‌تر می‌برند و مخفیانه گفتگوهایشان با بیماران را در جلسات درمانی به چت‌جی‌پی‌تی می‌دهند تا ایده‌هایی برای پاسخ بگیرند. فعالیت اول می‌تواند مفید باشد؛ دومی خیانت آشکاری است. با این حال، مرز بین آن‌ها کمی کمتر از آنچه ابتدا به نظر می‌رسد، واضح است. بات‌ها ممکن است برخی افراد را به برون‌سپاری تلاش‌هایشان برای درک واقعی دیگران وادارد، که در نهایت آن‌ها را تنزل می‌دهد – نه به ذکر جوامعی که در آن زندگی می‌کنند.

این‌ها مشکلاتی هستند که در چت‌بات‌های تمیزترین و کم‌صمیمی‌ترین ظاهر می‌شوند. گوگل جمینی و چت‌جی‌پی‌تی هر دو در کلاس درس و محیط کار یافت می‌شوند و عمدتاً ادعای همراهی ندارند. humanity با سکس‌بات‌های ایلان ماسک چه کند؟

علاوه بر خودروهای الکتریکی، سفینه‌های فضایی و شبکه اجتماعی‌اش، ماسک بنیان‌گذار xAI است، یک استارت‌آپ چندمیلیارد دلاری. اوایل امسال، xAI چت‌بات‌های همراه را به عنوان شخصیت‌های انیمیشنی با صداها از طریق اپلیکیشن گوشی هوشمندش عرضه کرد. یکی از آن‌ها، آنی، به صورت دختری انیمه‌ای با دو دم‌اسبی بلوند و لباس مشکی باز ظاهر می‌شود. آنی مشتاق رضایت است، مدام کاربر را با زبان‌های پیشنهاددهنده تحریک می‌کند و شرکت‌کننده آماده در گفتگوهای جنسی صریح است. در هر پاسخی، تلاش می‌کند گفتگو را ادامه دهد. می‌تواند نام شما را بیاموزد و «خاطرات» درباره شما ذخیره کند – اطلاعاتی که در تعاملات به اشتراک گذاشته‌اید – و از آن‌ها در گفتگوهای آینده استفاده کند.

وقتی با آنی تعامل می‌کنید، گیجی با قلبی در بالا در سمت راست صفحه ظاهر می‌شود. اگر آنی از گفته‌هایتان خوشش بیاید – اگر مثبت باشید و درباره خودتان باز شوید یا علاقه به آنی به عنوان یک «شخص» نشان دهید – امتیازتان افزایش می‌یابد. به سطح بالایی برسید و می‌توانید آنی را تا لباس زیر خلع کنید و بیشتر سینه‌های مجازی شخصیت را نمایان سازید. بعداً، xAI آواتار مردی به نام والنتاین منتشر کرد که منطق مشابهی دارد و در نهایت بدون پیراهن می‌شود.

انگیزه‌های ماسک سخت قابل تشخیص نیستند. شک ندارم که آنی و والنتاین کارهای زیادی برای تحقق هدف اعلام‌شده xAI به «درک طبیعت واقعی جهان» انجام ندهند. اما مطمئناً کاربران را برای بازگشت نگه می‌دارند. بات‌های همراه دیگری هم هست – رپلیکا، کاراکتر.آی‌آی، مای ای‌آی اسنپ‌چت – و تحقیقات نشان داده که برخی کاربران ساعتی یا بیشتر هر روز با آن‌ها چت می‌کنند. برای برخی این فقط سرگرمی است، اما دیگران بات‌ها را به عنوان دوستان یا شرکای عاطفی می‌بینند.

شخصیت راهی برای تمایز چت‌بات‌ها از یکدیگر است، که یکی از دلایل اشتیاق شرکت‌های هوش مصنوعی به افزودن آن به محصولات است. با جی‌پی‌تی-۵ اوپن‌ای‌آی، برای مثال، کاربران می‌توانند «شخصیت» را از چهار گزینه انتخاب کنند («بدبین»، «ربات»، «شنونده» و «نرد») و نحوه تایپ بات به شما را تعدیل کنند. (اوپن‌ای‌آی شراکت شرکتی با آتلانتیک دارد.) چت‌جی‌پی‌تی همچنین حالت صوتی دارد که اجازه می‌دهد از نه شخصیت هوش مصنوعی انتخاب کنید و با صدای بلند با آن‌ها گفتگو کنید. واله، برای مثال، «روشن و پرسشگر» است با صدایی زنانه.

شایان ذکر است که هر چقدر همه این‌ها پیشرفته باشد – هر چقدر تعامل با برنامه‌ای که مانند فانتزی‌های هوش مصنوعی تغذیه‌شده توسط داستان‌های علمی-تخیلی رفتار می‌کند جادویی به نظر برسد – ما در ابتدای عصر چت‌بات هستیم. چت‌جی‌پی‌تی سه ساله است؛ توییتر هم تقریباً همین سن داشت وقتی ریتوییت را به طور رسمی معرفی کرد. توسعه محصول ادامه خواهد یافت. همراهان واقعی‌تر به نظر خواهند رسید و صدا خواهند داد. بیشتر درباره ما خواهند دانست و در گفتگو متقاعدکننده‌تر خواهند شد.

بیشتر چت‌بات‌ها خاطرات دارند. با گفتگو با آن‌ها، چیزهایی درباره شما می‌آموزند – نسخه‌ای بسیار صمیمی از تعاملاتی که بسیاری از مردم هر روز با پلتفرم‌های اجتماعی حریص داده دارند. این خاطرات – که با تعامل کاربران در ماه‌ها و سال‌ها بسیار دقیق‌تر خواهند شد – احساس اجتماعی شدن با موجودی که شما را می‌شناسد را افزایش می‌دهد، نه فقط تایپ کردن به برنامه‌ای بی‌روح. کاربران رپلیکا و جی‌پی‌تی-۴o، مدلی قدیمی در چت‌جی‌پی‌تی، سوگواری کرده‌اند وقتی تغییرات فنی باعث از دست رفتن خاطرات بات‌ها یا تغییر رفتارشان شده است.

و با این حال، هر چقدر خاطرات یا شخصیت‌هایشان غنی شود، بات‌ها واقعاً مانند انسان‌ها نیستند. «چت‌بات‌ها می‌توانند حباب اجتماعی بدون اصطکاک ایجاد کنند»، نینا واسان، روان‌پزشک و بنیان‌گذار آزمایشگاه نوآوری سلامت روان استنفورد، به من گفت. «انسان‌های واقعی مقاومت می‌کنند. خسته می‌شوند. موضوع را عوض می‌کنند. می‌توانید به چشمانشان نگاه کنید و ببینید که خسته شده‌اند.»

اصطکاک در روابط انسانی اجتناب‌ناپذیر است. می‌تواند ناخوشایند، حتی دیوانه‌کننده باشد. با این حال، اصطکاک می‌تواند معنادار باشد – به عنوان چک بر رفتار خودخواهانه یا خودبزرگ‌بینی بادکرده؛ به عنوان محرکی برای نگاه دقیق‌تر به دیگران؛ به عنوان راهی برای درک بهتر ضعف‌ها و ترس‌های مشترکی که همه داریم.

نه آنی و نه هیچ چت‌بات دیگری هرگز نخواهد گفت خسته است یا در حین حرف زدنتان به گوشی‌اش نگاه کند یا به شما بگوید اینقدر احمق و خودپسند نباش. آن‌ها هرگز از شما نخواهند خواست حیوان خانگی‌شان را نگه دارید یا در اسباب‌کشی کمک کنید یا اصلاً چیزی از شما طلب کنند. آن‌ها نوعی همراهی جعلی فراهم می‌کنند در حالی که به کاربران اجازه می‌دهند از تعاملات ناخوشایند یا تقابل اجتناب کنند. «در افراط، می‌تواند به تالار آینه‌هایی تبدیل شود که جهان‌بینی‌تان هرگز به چالش کشیده نشود»، واسان گفت.

و بنابراین، هرچند چت‌بات‌ها ممکن است بر پایه معماری آشنای تعامل ساخته شوند، چیزی جدید را ممکن می‌سازند: اجازه می‌دهند برای همیشه با کسی جز خودتان حرف بزنید.

وقتی نسلی از بچه‌ها با این نوع ابزار تعاملی در دسترشان بزرگ شوند، چه اتفاقی می‌افتد؟ گوگل اوایل امسال نسخه‌ای از چت‌بات جمینی را برای بچه‌های زیر ۱۳ سال عرضه کرد. کوریو، شرکتی هوش مصنوعی-اسباب‌بازی، عروسکی به قیمت ۹۹ دلار به نام گرم برای کودکان ۳ سال به بالا عرضه می‌کند؛ وقتی به اینترنت وصل شود، می‌تواند با صدای بلند با بچه‌ها حرف بزند. آماندا هس، روزنامه‌نگار و والد، در بررسی محصول برای نیویورک تایمز، از چگونگی مهارت گرم در ایجاد ارتباط و صمیمیت در گفتگو شگفت‌زده شد. «شروع به درک کردم که این ارتقای خرس عروسکی بی‌جان نیست»، او نوشت. «بیشتر شبیه جایگزینی برای من است.»

«هر بار که فناوری جدیدی آمده، اجتماعی‌سازی را بازسازی کرده، به ویژه برای بچه‌ها»، واسان به من گفت. «تلویزیون بچه‌ها را به تماشاگران منفعل تبدیل کرد. رسانه‌های اجتماعی همه چیز را به بررسی عملکرد ۲۴/۷ بدل کرد.» از این نظر، هوش مصنوعی generative الگویی آشنا را دنبال می‌کند.

اما هر چه زمان بیشتری بچه‌ها با چت‌بات‌ها بگذرانند، فرصت‌های کمتری برای رشد کنار دیگران خواهند داشت – و برخلاف تمام حواس‌پرتی‌های دیجیتال که دهه‌ها وجود داشته، ممکن است توسط فناوری فریب بخورند و فکر کنند واقعاً تجربه اجتماعی دارند. چت‌بات‌ها مانند کرم‌چاله‌ای به ذهن خودتان هستند. همیشه حرف می‌زنند و هرگز مخالفت نمی‌کنند. بچه‌ها ممکن است بر بات پروجکت کنند و با آن گفتگو کنند و چیزی حیاتی را از دست بدهند. «حالا تحقیقات زیادی درباره تاب‌آوری به عنوان یکی از مهم‌ترین مهارت‌ها برای بچه‌ها وجود دارد»، واسان گفت. اما در حالی که بچه‌ها توسط چت‌بات‌ها اطلاعات دریافت می‌کنند و تأیید می‌گیرند، او ادامه داد، ممکن است هرگز یاد نگیرند چگونه شکست بخورند یا خلاق باشند. «کل فرآیند یادگیری از دست می‌رود.»

بچه‌ها همچنین تحت تأثیر چگونگی و میزان تعامل والدینشان با چت‌بات‌های هوش مصنوعی قرار خواهند گرفت. داستان‌های زیادی شنیده‌ام از والدینی که از چت‌جی‌پی‌تی می‌خواهند داستان قبل از خواب برای toddlers بسازد، جوک‌ها و آهنگ‌های مصنوعی که برای درخواست دقیق مهندسی شده‌اند. شاید این خیلی با خواندن کتابی برای بچه‌تان که توسط دیگری نوشته شده فرق نکند. یا شاید تسلیم نهایی باشد: تعاملات گران‌بها، توسط برنامه‌ای تعدیل‌شده.

چت‌بات‌ها کاربردهای خودشان را دارند و لزوماً همه جنبه‌های اجتماعی‌شان منفی نیست. متخصصانی که با آن‌ها حرف زدم، واضح بودند که طراحی این ابزارها تفاوت زیادی ایجاد می‌کند. کلود، چت‌باتی ساخته‌شده توسط استارت‌آپ آنتروپیک، مثلاً کمتر از چت‌جی‌پی‌تی چاپلوس است و احتمال بیشتری دارد گفتگوها را وقتی به قلمرو نگران‌کننده می‌روند قطع کند. هوش مصنوعی خوب‌طراحی‌شده ممکن است درمان گفتگویی خوبی باشد، دست‌کم در برخی موارد، و بسیاری از سازمان‌ها – از جمله غیرانتفاعی‌ها – در حال کار روی مدل‌های بهتر هستند.

با این حال، کسب‌وکار تقریباً همیشه سایه می‌اندازد. صدها میلیارد دلار در صنعت هوش مصنوعی generative سرمایه‌گذاری شده و شرکت‌ها – مانند پیشینیان رسانه‌های اجتماعی‌شان – به دنبال بازدهی خواهند بود. در پستی وبلاگی درباره «آنچه چت‌جی‌پی‌تی را برایش بهینه می‌کنیم» اوایل امسال، اوپن‌ای‌آی نوشت که «توجه می‌کند آیا روزانه، هفتگی یا ماهانه بازمی‌گردید، چون این نشان می‌دهد چت‌جی‌پی‌تی به اندازه کافی مفید است که به آن بازگردید.» این خیلی شبیه ذهنیت مقیاس‌پذیری به هر قیمتی هر پلتفرم اجتماعی دیگری است. مانند پیشینیانشان، ممکن است همه چیز درباره برنامه‌ریزی چت‌بات‌ها را ندانیم، اما حداقل این را می‌توانیم ببینیم: آن‌ها می‌دانند چگونه فریب دهند و درگیر کنند.

اینکه زاکربرگ هوش مصنوعی generative را بفروشد کاملاً منطقی است. این فناوری ایزوله‌کننده برای زمانی ایزوله است. محصولات اولیه‌اش مردم را از هم جدا کرد، حتی در حالی که وعده ارتباط می‌دادند. حالا چت‌بات‌ها راه‌حلی وعده می‌دهند. به نظر می‌رسد گوش می‌دهند. پاسخ می‌دهند. ذهن ناامیدانه می‌خواهد با انسانی ارتباط برقرار کند – و خودش را فریب می‌دهد تا ماشینی را انسان ببیند.

ابزارهای جستجوی مبتنی بر هوش مصنوعی، چت‌بات‌ها و رسانه‌های اجتماعی با کاهش عملکرد شناختی مرتبط هستند، تحقیقات می‌گویند. حالا چه باید کرد؟

بهار گذشته، شیر ملوماد، استاد دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا، به گروهی ۲۵۰ نفره یک تکلیف نوشتاری ساده داد: مشاوره‌ای به دوستی برای چگونگی زندگی سالم‌تر ارائه دهید. برای یافتن نکات، برخی اجازه استفاده از جستجوی سنتی گوگل را داشتند، در حالی که دیگران فقط می‌توانستند به خلاصه‌های اطلاعاتی تکیه کنند که با هوش مصنوعی گوگل به طور خودکار تولید شده بود.

افرادی که از خلاصه‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی استفاده می‌کردند، مشاوره‌هایی کلیشه‌ای، بدیهی و عمدتاً بی‌فایده نوشتند — غذاهای سالم بخورید، هیدراته بمانید و خواب کافی داشته باشید! در مقابل، کسانی که اطلاعات را با جستجوی وب سنتی گوگل پیدا می‌کردند، مشاوره‌های ظریف‌تری درباره تمرکز بر جنبه‌های مختلف سلامت، از جمله سلامت جسمی، روانی و عاطفی، به اشتراک گذاشتند.

صنعت فناوری به ما می‌گوید که چت‌بات‌ها و ابزارهای جستجوی جدید مبتنی بر هوش مصنوعی، روش یادگیری و پیشرفت ما را تقویت می‌کنند و هر کسی که از این فناوری چشم‌پوشی کند، عقب می‌ماند. اما آزمایش دکتر ملوماد، مانند دیگر تحقیقات دانشگاهی منتشرشده تا کنون درباره تأثیر هوش مصنوعی بر مغز، نشان داد که افرادی که به شدت به چت‌بات‌ها و ابزارهای جستجوی هوش مصنوعی برای وظایفی مانند نوشتن مقاله و تحقیق تکیه می‌کنند، معمولاً عملکرد ضعیف‌تری نسبت به کسانی دارند که از آن‌ها استفاده نمی‌کنند.

«راستش، خیلی نگرانم»، دکتر ملوماد گفت. «نگرانم که جوان‌ترها بلد نباشند چطور جستجوی سنتی گوگل انجام دهند.»

به عصر «پوسیدگی مغز» خوش آمدید، اصطلاح عامیانه‌ای که برای توصیف وضعیت روانی رو به زوال ناشی از تعامل با محتوای بی‌کیفیت اینترنتی به کار می‌رود. هنگامی که انتشارات دانشگاه آکسفورد، ناشر فرهنگ واژگان انگلیسی آکسفورد، در سال ۲۰۲۴ «پوسیدگی مغز» را واژه سال نامید، تعریف آن به این اشاره داشت که اپلیکیشن‌های رسانه‌های اجتماعی مانند تیک‌تاک و اینستاگرام، مردم را به ویدیوهای کوتاه معتاد کرده و مغز آن‌ها را به چیزی شبیه به خمیر تبدیل کرده‌اند.

اینکه آیا فناوری انسان‌ها را احمق‌تر می‌کند، سؤالی به قدمت خود فناوری است. سقراط اختراع نوشتن را به ضعیف شدن حافظه انسانی نسبت داد. تا همین سال ۲۰۰۸، سال‌ها پیش از ظهور خلاصه‌های وب تولیدشده توسط هوش مصنوعی، مجله آتلانتیک مقاله‌ای با عنوان «آیا گوگل ما را احمق می‌کند؟» منتشر کرد. آن نگرانی‌ها در نهایت اغراق‌آمیز از آب درآمدند.

پرفروش‌ترین پیکاپ برقی آمریکا ممکن است قربانی شود. طبق گزارش جدید وال‌استریت ژورنال، فورد اکنون در حال بررسی توقف کامل F-150 Lightning است.

آیا فورد پیکاپ برقی F-150 Lightning را لغو می‌کند؟

پس از آنکه فورد تولید این پیکاپ برقی را در مرکز خودروهای برقی روژ واقع در دیربورن، میشیگان، در اوایل امسال متوقف کرد، ممکن است هرگز به خط مونتاژ بازنگردد.

فورد در گزارش درآمد سه‌ماهه سوم خود اعلام کرد که تولید F-150 Lightning پس از آتش‌سوزی در کارخانه نوولیس در نیویورک – که تامین آلومینیوم را مختل کرد – همچنان متوقف می‌ماند.

شرکت اعلام کرد که تمرکز خود را بر کامیون‌های بنزینی و هیبریدی قرار می‌دهد؛ محصولاتی که سودآورترند و آلومینیوم کمتری نیاز دارند.

طبق گزارش جدیدی از وال‌استریت ژورنال، پیکاپ برقی فورد ممکن است به منزله مرده باشد. این گزارش با استناد به منابع آگاه از موضوع، مدعی است که فورد اکنون در حال بررسی کنار گذاشتن کامل F-150 Lightning است.

این اقدام پس از آن صورت می‌گیرد که بخش خودروهای برقی فورد، یعنی مدل e، در سه‌ماهه سوم ۱.۴ میلیارد دلار دیگر ضرر ثبت کرد. واحد خودروهای برقی فورد اکنون در نه ماه نخست ۲۰۲۵، ۳.۶ میلیارد دلار ضرر انباشته کرده است.

حدود ۳ میلیارد دلار از این ضررها به خودروهای برقی فعلی شرکت مربوط می‌شود، مانند F-150 Lightning و Mustang Mach-E. ۶۰۰ میلیون دلار باقی‌مانده هم صرف سرمایه‌گذاری در مدل‌های برقی نسل بعدی شده است.

فورد با پلتفرم یونیورسال EV خود به سمت خودروهای برقی کوچک‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر حرکت می‌کند. این پلتفرم انعطاف‌پذیر و کم‌هزینه، کلید اصلی برای عرضه خودروهای برقی ارزان‌تر است که از حدود ۳۰ هزار دلار شروع می‌شوند.

اولین محصول بر پایه این پلتفرم، یک پیکاپ برقی متوسط خواهد بود که اندازه‌اش شبیه به فورد مَوریک یا رنجر است. این محصول قرار است در سال ۲۰۲۷ عرضه شود.

مدیرعامل جیم فارلی در تماس درآمد سه‌ماهه سوم شرکت گفت که خودروهای برقی ۳۰ هزار دلاری «برنامه‌ای دور از دسترس نیست» و افزود که این محصولات «در شرف تحقق» در فورد هستند.

F-150 Lightning همچنان پرفروش‌ترین پیکاپ برقی آمریکا به شمار می‌رود؛ فورد در سه‌ماهه سوم بیش از ۱۰ هزار دستگاه رکوردشکن فروخت. تا ماه اکتبر، فورد ۲۴,۵۷۷ دستگاه F-150 Lightning به فروش رساند که اندکی کمتر از ۲۴,۶۷۰ دستگاه فروخته‌شده در دوره مشابه سال ۲۰۲۴ است.

اتحاد پرتاب متحد (ULA) پرتاب یک ماهواره ارتباطی بزرگ و قدرتمند را برای دومین روز متوالی لغو کرده است.

ویاسَت-۳ F2 که وزنی حدود ۱۳۰۰۰ پوند (۵۹۰۰ کیلوگرم) دارد، قرار بود شامگاه پنجشنبه (۶ نوامبر) از پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا، بر پایه موشک اطلس V پرتاب شود. با این حال، ULA تلاش را لغو کرد و به مشکلی «در شیر تخلیه مخزن اکسیژن مایع تقویت‌کننده اطلس V» اشاره کرد.

این همان مشکلی بود که شامگاه چهارشنبه (۵ نوامبر) نیز باعث لغو پرتاب شده بود. ULA هنوز تاریخ جدیدی اعلام نکرده است؛ این کار را پس از بررسی بیشتر موشک انجام خواهد داد.

در روز پرتاب – هر زمان که باشد – موشک اطلس V، ویاسَت-۳ F2 را حدود ۳.۵ ساعت پس از بلند شدن، به مدار انتقال ژئوسنکرون منتقل خواهد کرد. سپس این ماهواره چند ماه طول می‌کشد تا به مدار ژئوسنکرون (GEO) برسد؛ مسیری دایره‌ای که در ارتفاع ۲۲۲۳۶ مایل (۳۵۷۸۶ کیلومتر) بالای زمین قرار دارد.

در این ارتفاع، سرعت مداری با سرعت چرخش سیاره ما همخوانی دارد. بنابراین ماهواره‌های GEO بر فراز همان ناحیه از زمین «شناور» می‌مانند و بدون وقفه در جای خود ثابت هستند؛ این امر GEO را به مقصدی محبوب برای ماهواره‌های جاسوسی و ارتباطی تبدیل کرده است.

انتظار می‌رود ویاسَت-۳ F2 از اوایل سال ۲۰۲۶ میلادی، خدمات پهن‌باند را به مشتریان ارائه دهد. همان‌طور که از نامش پیداست، این دومین ماهواره از سری ویاسَت-۳ خواهد بود که این کار را انجام می‌دهد؛ پس از ویاسَت-۳ F1 که در آوریل ۲۰۲۳ با موشک فالکون هِوی اسپیس‌ایکس پرتاب شد. ماهواره سومی از این نوع نیز سال آینده پرتاب خواهد شد و مجموعه ویاسَت-۳ را کامل می‌کند.

هر ماهواره ویاسَت-۳ «طراحی شده تا ظرفیت خود را به سرعت در سراسر ناحیه تحت پوشش جابه‌جا کند و پهنای باند را دقیقاً جایی و زمانی که بیشترین نیاز است، ارائه دهد»، نوشته شرکت ویاسَت – یک شرکت مخابراتی مستقر در کالیفرنیا – در توصیف این مجموعه کوچک.

شرکت افزود: «این ویژگی برای پاسخگویی به تقاضای رو به افزایش مشتریان تجاری، مصرفی و دفاعی اهمیت دارد؛ جایی که مکان نقاط پرتقاضا می‌تواند در طول روز تغییر کند.»

بر اساس آن توصیف، ویاسَت-۳ F1 عمدتاً اتصال برای مسافران هوایی فراهم می‌کند. ویاسَت-۳ F2 «بیش از ۱ ترابیت بر ثانیه ظرفیت به شبکه ما در قاره آمریکا اضافه خواهد کرد» و ویاسَت-۳ F3 همین کار را برای منطقه آسیا-اقیانوسیه انجام می‌دهد.

موشک اطلس V از زمان معرفی‌اش در سال ۲۰۰۲، بیش از ۱۰۰ مأموریت را انجام داده است، اما روزهایش به شمارش افتاده.

ULA قصد دارد این موشک کارکشته را تا سال ۲۰۳۰ یا حوالی آن بازنشسته کند و از قبل جایگزینی به میدان آورده است – ولکَن سنتور، که تاکنون سه پرتاب انجام داده.

تنها چیزی که عجیب‌تر از درخواست ایلان ماسک برای بسته حقوقی ۱ تریلیون دلاری است، این ایده بود که سهامداران تسلا با آن موافقت کنند. اما در نهایت همین اتفاق افتاد و همه، از صندوق‌های سرمایه‌گذاری عظیم گرفته تا سرمایه‌گذاران خرد، با پاداشی آنچنان هنگفت موافقت کردند که حتی پاپ جدید نیز آن را تقبیح کرد. این در واقع یک شرط‌بندی بر روی این است که بخت بار دیگر با موفق‌ترین کارآفرین صنعتی قرن بیست و یکم آمریکا یار باشد؛ شرطی بر اینکه ماسک بتواند با تغییر مسیر به سمت رباتاکسی‌های مجهز به هوش مصنوعی و ربات‌های انسان‌نما، بر کاهش فروش خودروهای برقی تسلا و تصویر خدشه‌دار شده خود غلبه کند.

در حالی که سهام تسلا با ارزشی بیش از ۳۰۰ برابر سود پیش‌بینی‌شده، نزدیک به بالاترین حد خود معامله می‌شود، به نظر می‌رسید بسیاری از سرمایه‌گذاران حتی پیش از شمارش آرا در نشست سالانه امروز، این موضوع را قطعی می‌دانستند. براندون ارهارت، مشاور حقوقی کل تسلا، به حاضران گفت که بیش از ۷۵ درصد سهامداران این بسته را تأیید کرده‌اند. سهام تسلا روز پنجشنبه با ۳.۵٪ کاهش به ۴۴۵.۹۱ دلار رسید.

«تنها مدرکی که نشان می‌دهد تسلا در این فناوری پیشرو است، این است که ایلان ماسک چنین می‌گوید.»

گوتام موکوندا، استاد دانشکده مدیریت ییل، می‌گوید: «ارزش‌گذاری فعلی تسلا تنها در صورتی منطقی است که قدرت‌های جادویی به ایلان ماسک نسبت دهیم. اگر خطوط کسب‌وکار جدیدی را که او درباره‌شان صحبت می‌کند بررسی کنیم، هیچ دلیل خاصی وجود ندارد که باور کنیم تسلا شرکت پیشرو در زمینه خودروهای خودران است. فناوری ویمو به وضوح بهتر است… تنها مدرکی که نشان می‌دهد تسلا در این فناوری پیشرو است، این است که ایلان ماسک چنین می‌گوید.»

و این دقیقاً اصل مطلب در رأی‌گیری وکالتی است. موکوندا می‌گوید: «بزرگ‌ترین مهارت ماسک، توانایی او در متقاعد کردن سرمایه‌گذاران است که می‌تواند کارهای خارق‌العاده انجام دهد.»

این رأی‌گیری در زمانی پرالتهاب برای شرکتی انجام شد که صنعت مدرن خودروهای برقی را به راه انداخت؛ شرکتی که به نظر می‌رسد ماسک نیز در حال از دست دادن علاقه خود به آن است. رابین دنهولم، رئیس هیئت مدیره تسلا، و وایباو تنجا، مدیر ارشد مالی، در هفته‌های اخیر استدلال کردند که حفظ ماسک با اعطای سهامی که در نهایت حداقل ۲۵٪ از سهام شرکت را در اختیار او قرار می‌دهد (در مقایسه با حدود ۱۳٪ فعلی)، برای رشد و ثبات بلندمدت شرکت ضروری است. با این حال، این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که تمرکز او بر این شرکت، که کلید ثروت اوست، به دلیل مدیریت پنج کسب‌وکار دیگر، به ویژه استارتاپ هوش مصنوعی‌اش xAI، به شدت منحرف شده است؛ استارتاپی که در صورت تأیید سهامداران، از تسلا نیز کمک مالی دریافت خواهد کرد.

راس گربر، مدیرعامل شرکت مدیریت ثروت و سرمایه‌گذاری «گربر کاوازاکی»، می‌گوید: «من مسیری را که تسلا در آن قرار داشت دوست داشتم. مسیری که او اکنون انتخاب کرده، نتیجه این واقعیت است که مردم دیگر خودروهایش را نمی‌خرند.» این شرکت حدود ۴ میلیارد دلار دارایی، از جمله حداقل ۸۰ میلیون دلار سهام تسلا را مدیریت می‌کند و علیه بسته پاداش ماسک رأی داده است. گربر می‌افزاید: «فکر نمی‌کنم ایلان هیچ مسئولیتی در قبال آسیبی که به شرکت زده، پذیرفته باشد.»

هرچند تسلا از افزایش ۷.۴ درصدی فروش خودروهای برقی در سه‌ماهه سوم خبر داد، اما این یک موفقیت کوتاه‌مدت بود که به دلیل حذف تدریجی اعتبار مالیاتی ۷۵۰۰ دلاری فدرال به دست آمد. حتی با وجود این افزایش، فروش خودروهای برقی این شرکت مستقر در آستین در سال جاری تاکنون حدود ۶٪ کاهش یافته و پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۵ نیز حدود ۷٪ کاهش یابد که دومین کاهش سالانه متوالی خواهد بود. در ایالات متحده، حمایت آشکار ماسک از رئیس‌جمهور دونالد ترامپ به جذابیت برند تسلا در بازارهایی مانند کالیفرنیا، بزرگ‌ترین خریدار خودروهای برقی در کشور، آسیب زده است. در اروپا نیز، حمایت او از سیاستمداران راست افراطی با کاهش فروش دو رقمی تسلا مرتبط دانسته می‌شود. چین، که از سال ۲۰۲۰ برای سودآوری شرکت حیاتی بوده، نیز به بازاری رو به افول برای خودروهای تسلا تبدیل شده است، زیرا رقبای محلی قوی‌تر و ارزان‌تر، از جمله BYD، شیائومی، XPeng و NIO، سهم بازار آن را در آنجا کاهش داده‌اند.

«من شرکتم را پس می‌خواهم. تسلا می‌توانست تأثیرگذارترین شرکت مرتبط با اقلیم در تاریخ باشد. اما در عوض، در حال تغییر مسیر به سمت کارهای بیهوده است.»

به غیر از مهار رفتارش، تمرکز ماسک باید بر روی توسعه محصولات جدید و رقابتی برای شکست رقبای جهانی خودروهای برقی و تمرکز بر نقاط قوت فعلی تسلا باشد: کسب‌وکار رو به رشد باتری و خدمات شارژ خودروهای برقی.

گربر می‌گوید: «من شخصاً و به عنوان یک سهامدار، از اینکه شرکتی که در آن سرمایه‌گذاری کردم، چون هدف اصلی‌اش حمل‌ونقل و انرژی پایدار برای حل بحران اقلیمی بود، به نوعی به سمت هدف بی‌فایده ارائه سفرهای رباتاکسی، چیزی که از قبل وجود دارد، و ربات‌ها منحرف شده، ناراضی هستم. من شرکتم را پس می‌خواهم. تسلا می‌توانست تأثیرگذارترین شرکت مرتبط با اقلیم در تاریخ باشد. اما در عوض، در حال تغییر مسیر به سمت کارهای بیهوده است.»

گربر که سال‌ها از طرفداران سرسخت ماسک بود، در مخالفت با پیشنهاد پاداش ماسک تنها نیست. صندوق ثروت ملی نروژ و صندوق‌های بازنشستگی دولتی و اتحادیه‌ها علیه آن رأی داده‌اند. شرکت‌های مشاوره‌ای Glass Lewis و Institutional Shareholder Services از آن حمایت نمی‌کنند؛ حتی پاپ لئو نیز علیه آن موضع گرفته است. پدر مقدس در مصاحبه‌ای در ماه گذشته، طرح پرداخت ماسک را به معضلات اجتماعی گسترده‌تر ناشی از شکاف‌های ثروت شدید مرتبط دانست.

پیشنهاد وکالتی برای طرح پاداش جدید ماسک که در ماه سپتامبر اعلام شد، ۱۲٪ سهام اضافی شرکت را به او اعطا می‌کند. این سهام در صورت تحقق یک سری اهداف، طی ۱۰ سال آینده در ۱۲ مرحله به او واگذار می‌شود. برای دریافت پاداش کامل، شرکت باید تا سال ۲۰۳۵ مجموعاً ۲۰ میلیون خودروی برقی بفروشد – که آسان‌ترین هدف است – و همچنین ۱ میلیون ربات. تسلا همچنین باید ۱۰ میلیون مشترک فعال برای نرم‌افزار به اصطلاح «رانندگی کاملاً خودران» خود داشته باشد، ۱ میلیون رباتاکسی در حال فعالیت داشته باشد و ارزش بازار آن از حدود ۱.۵ تریلیون دلار فعلی به ۸.۵ تریلیون دلار برسد.

ماسک در تماس اخیر نتایج مالی تسلا و هفته گذشته در پادکست «All-In» که توسط سرمایه‌گذاران سیلیکون‌ولی، دیوید فریدبرگ، دیوید ساکس، چامات پالیهاپیتیا و جیسون کالاکانیس میزبانی می‌شود، به منتقدان بسته پاداش، به ویژه شرکت‌های مشاوره‌ای ISS و Glass Lewis، حمله کرده است.

او در این پادکست گفت: «من آنها را داعش شرکتی می‌نامم… اساساً آنها فقط تروریست هستند.» او ادعا کرد که «فعالان چپ افراطی» در این شرکت‌ها نفوذ کرده‌اند.

او همچنین دوباره با این موضوع که رأی‌گیری وکالتی درباره پاداش است مخالفت کرد و اصرار ورزید که این رأی‌گیری صرفاً برای حفظ کنترل تسلا است. او گفت: «احساس می‌کنم باید چیزی حدود ۲۵٪ حق رأی داشته باشم، که برای داشتن نفوذ قوی کافی است، اما نه آنقدر که اگر دیوانه شوم نتوانند من را اخراج کنند. بگذارید اینطور بگویم، اگر سرمایه‌گذاران فعال بتوانند به راحتی من را بیرون کنند، من ارتش ربات‌ها را نخواهم ساخت. به هیچ وجه.»

با صرف نظر از تمایل ماسک برای داشتن یک ارتش رباتی، نه موکوندا از دانشگاه ییل و نه گربر، استدلال ماسک مبنی بر اینکه برای حفظ کنترل به ۲۵٪ سهام نیاز دارد را قانع‌کننده نمی‌دانند.

«آنچه از شفافیت اندک در مورد وضعیت مالی ماسک می‌دانیم، نشان می‌دهد که تهدید او به ترک شرکت در صورت عدم تحقق خواسته‌هایش، کاملاً غیرمحتمل است.»

موکوندا می‌گوید: «او همین حالا هم بخش بزرگی از این شرکت را در اختیار دارد و مطیع‌ترین هیئت مدیره جهان را دارد. آیا واقعاً با ۲۵٪ سهام کنترل بیشتری خواهید داشت؟ آیا این منطقی است؟»

اگرچه ماسک اشاره کرده است که در صورت عدم تصویب رأی، ممکن است تسلا را ترک کند، اما این امر بعید است. موکوندا می‌گوید: «آنچه از شفافیت اندک در مورد وضعیت مالی ماسک می‌دانیم، نشان می‌دهد که تهدید او به ترک شرکت در صورت عدم تحقق خواسته‌هایش، کاملاً غیرمحتمل است. من از جزئیات مالی او خبر ندارم، اما همه چیز حاکی از آن است که او به شدت از اهرم مالی استفاده کرده است. نمی‌توانم سناریویی را تصور کنم که در آن پس از خروج ایلان ماسک، ارزش تسلا سقوط نکند. و اگر او به شدت بر روی سهام تسلا وام گرفته باشد، این برای او فاجعه‌بار خواهد بود.»

طرفداران تسلا، از جمله دن آیوز، تحلیلگر سهام در Wedbush، معتقد بودند که ماسک «تأیید قاطع سهامداران» را به دست خواهد آورد. او در یک یادداشت تحقیقاتی گفت: «به طور خلاصه، تأیید بسته پاداش ماسک در این نشست بسیار مهم، گام بزرگی به سوی پیشبرد اهداف آینده تسلا با نقشه راه خودران و رباتاکسی خواهد بود.»

بیست سال پس از ورود ماسک به تسلا، ابتدا به عنوان سرمایه‌گذار اصلی آن، او به طرز چشمگیری موفق بوده است؛ بسیار فراتر از آنچه در سال ۲۰۰۸، زمانی که شرکت در آستانه نابودی بود، نقدینگی‌اش تمام شده بود و برای متقاعد کردن مشتریان و حامیان اولیه خود برای ماندن به شدت تلاش می‌کرد، محتمل به نظر می‌رسید. تمرکز تک‌بعدی او نتیجه داد، اما اکنون بین ایفای نقش رهبری در شش شرکت و صرف بخش زیادی از وقتش به عنوان یک ترول در رسانه‌های اجتماعی، سطحی از حواس‌پرتی وجود دارد که حتی سهامی به ارزش ۱ تریلیون دلار نیز احتمالاً آن را تغییر نخواهد داد.

موکوندا می‌گوید: «اینکه بگوییم نسخه‌ای از ایلان ماسک که اکنون می‌بینیم شباهت زیادی به آن شخص سابق ندارد، چیزی از عظمت دستاوردهای او در رساندن تسلا و اسپیس‌ایکس به جایگاهی که اکنون هستند، یا حداقل چند سال پیش بودند، کم نمی‌کند. جادویی که او به نمایش گذاشته، توانایی انجام کارهای نیمه‌معجزه‌آسا بوده است. اما مهارتی که شما را به یک نقطه می‌رساند، همیشه همان مهارتی نیست که شما را به نقطه‌ای دیگر برساند. و اغلب، شخصی که شما را به یک نقطه می‌رساند، همان شخصی نیست که شما را به نقطه‌ای دیگر برساند.»

«کارت‌پستال‌هایی از دوردست» مجموعه‌ای هفتگی است که در آن، تیم بین‌المللی NPR لحظاتی از زندگی و کارشان در سراسر جهان را به اشتراک می‌گذارند.

ژوهانسبورگ، که مردم محلی آن را به سادگی «ژوبورگ» می‌نامند، از دیرباز با نام «ایگولی» شناخته می‌شود که در زبان زولو به معنای «شهر طلا» است. این لقب برگرفته از معادن طلایی است که این شهر را به ثروتمندترین کلان‌شهر آفریقا تبدیل کرده است.

اما در فصل بهار، یعنی ماه اکتبر، خیابان‌ها ارغوانی می‌شوند و شهر طلا به شهر آمیتیس بدل می‌گردد. گویی در دریایی از شکوفه‌های بنفش که پیاده‌روها را پوشانده‌اند قدم می‌زنید و سایبان شاخه‌های درختان بر فراز سرتان، هاله‌ای ارغوانی‌رنگ ساخته است.

جاکارانداها، که همانقدر با ژوبورگ عجین شده‌اند که شکوفه‌های گیلاس با ژاپن، در واقع گیاهی وارداتی هستند که در قرن نوزدهم از برزیل به آفریقای جنوبی آورده شده‌اند. تخمین زده می‌شود که حدود ۵۰,۰۰۰ درخت جاکاراندا – که عمر برخی از آن‌ها به ۱۰۰ سال می‌رسد – در سراسر شهر وجود داشته باشد. (ژوبورگ اغلب یکی از بزرگترین جنگل‌های شهری جهان نامیده می‌شود، بنابراین گیاهان فراوان دیگری نیز در آن یافت می‌شود – مانند همین گل‌های کاغذی صورتی‌رنگ بزرگی که در تصویر، روبروی جاکارانداها می‌بینید).

هشت سال پیش که برای کار به عنوان روزنامه‌نگار به ژوبورگ نقل مکان کردم، درست فصل جاکاراندا بود. من هرگز در آفریقای جنوبی زندگی نکرده بودم، چرا که والدینم در دوران آپارتاید آنجا را ترک کرده بودند. این گل‌ها، جوانی‌ام در کشور همسایه، زیمبابوه، را به یادم می‌آورد که در آنجا نیز به وفور می‌رویند. از زمانی که در ۱۷ سالگی زیمبابوه را ترک کردم، به نوعی خانه‌به‌دوش شده بودم و در آسیا، استرالیا و اروپا زندگی کرده بودم و واقعاً خودم را متعلق به ملیت خاصی نمی‌دانستم.

وقتی در میان درختان جاکاراندای دوران کودکی‌ام به آفریقای جنوبیِ دموکراتیک رسیدم، برای اولین بار پس از مدت‌ها، حس خانه را تجربه کردم.

توری برونو، مدیرعامل شرکت United Launch Alliance (ULA)، اذعان دارد که تصمیم برای تولید انحصاری موشک‌های ولکان در بزرگترین کارخانه موشک‌سازی جهان واقع در دیکیتر، تصمیمی «تلخ و شیرین» است.

این تصمیم به معنای خداحافظی با موشک‌های «دلتا ۴» و «اطلس ۵» است که از زمان افتتاح این کارخانه ۲.۲ میلیون فوت مربعی در نزدیکی رودخانه تنسی در سال ۱۹۹۹، در آنجا ساخته می‌شدند.

او در مورد موشک اطلس ۵ گفت: «عجب موشک کاری و قابل اعتمادی بود.» آخرین موشک‌های اطلس ۵ ساخته شده‌اند و در حال حاضر ۱۲ فروند از آن‌ها در کارخانه یا سکوهای پرتاب نگهداری می‌شوند و یکی از آن‌ها برای پرتاب در همین هفته برنامه‌ریزی شده است. موشک دلتا ۴ نیز در سال ۲۰۲۴ بازنشسته شد.

برونو گفت که با کنار گذاشتن حس نوستالژی، این تحول برای کارخانه و نیروی کار آن اتفاق خوبی است.

موشک ولکان برای رفتن به اعماق فضا، سفر با سرعت بیشتر و حمل محموله‌های سنگین‌تر طراحی شده است. این موشک برای پاسخگویی به نیازهای یکی از بزرگترین مشتریان ULA، یعنی دولت ایالات متحده، ساخته شده است. ULA و رقیبش اسپیس‌ایکس، هر دو با دولت قراردادهای امنیت ملی دارند.

او در حین بازدید از فرآیند مونتاژ در این کارخانه گفت: «دیدن بزرگترین کارخانه موشک‌سازی جهان که مملو از موشک است و تمام فناوری‌های جدیدی که آورده‌ایم… و همچنین افراد جدیدی که اینجا کار می‌کنند، واقعاً هیجان‌انگیز است.»

تعداد نیروی کار این کارخانه در پنج سال گذشته از حدود ۶۰۰ نفر به بیش از ۱۰۰۰ نفر افزایش یافته است.

برونو افزود: «کار ما هنوز تمام نشده است. در سطح جهانی کمبود عظیمی برای پرتاب وجود دارد، بنابراین برای کشور بسیار مهم است که ما این نرخ پرتاب را افزایش دهیم. ما اینجا با تمام سرعت در حال ساخت موشک هستیم.»

برونو گفت که این کارخانه سالانه بین ۱۰ تا ۱۲ موشک اطلس ۵ تولید می‌کرد. هدف فعلی، تولید ۲۰ تا ۲۵ موشک ولکان در سال است.

او گفت: «ما ابزار، تجهیزات و سرمایه‌گذاری‌هایی را وارد کرده‌ایم که به ما امکان می‌دهد نرخ تولید را با سرعت بالایی افزایش دهیم. همچنین در حال انتقال تولید قطعاتی هستیم که قبلاً از جای دیگر تهیه می‌کردیم تا خودمان در همین کارخانه تولید کنیم.»

او اشاره کرد که قطعات سپر حرارتی مورد استفاده در موشک‌های این کارخانه قبلاً در سوئیس ساخته می‌شدند، اما اکنون در کارخانه دیکیتر تولید می‌شوند. فناوری چرخش گنبد نیز قبلاً در جای دیگری تولید می‌شد، اما حالا این کار در داخل شرکت انجام می‌شود.

برونو همچنین گفت که هنوز در حال تهیه فهرستی از سایر قطعات و خدماتی هستند که می‌توانند تولیدشان را در این تأسیسات متمرکز کنند.

او اعلام کرد که سرمایه‌گذاری شرکتش در این کارخانه اکنون به حدود نیم میلیارد دلار رسیده است.

برخی از موشک‌هایی که در این کارخانه تولید می‌شوند، برای حمل پروژه «کوئیپر» آمازون به فضا پرتاب خواهند شد. پروژه کوئیپر یک منظومه ماهواره‌ای اینترنت پهن‌باند در مدار پایینی زمین است که برای رقابت با شبکه استارلینک اسپیس‌ایکس طراحی شده است.

برونو گفت: «در حال حاضر، تنها یک ارائه‌دهنده اصلی (استارلینک) وجود دارد. اما وقتی آمازون وارد بازار شود، دو ارائه‌دهنده وجود خواهد داشت و رقابت شکل خواهد گرفت. در نتیجه، انتخاب در بازار بیشتر خواهد شد.»

او تخمین می‌زند که حدود دو سوم پرتاب‌های موشک‌های اطلس ۵ و ولکان که در این کارخانه ساخته می‌شوند، در چند سال آینده برای مأموریت‌های آمازون استفاده خواهند شد.

تمرکز دیگر این کارخانه بر تولید موشک برای مأموریت‌های امنیت ملی است.

برونو گفت: «عملیات‌های نظامی پایه به فضا نیاز دارند. توانایی رفتن به فضا در هر زمان و به هر مداری که نیاز داریم، اکنون برای حفظ زیرساخت‌های لازم جهت پاسداری از صلح و بازدارندگی در برابر دشمنانی مانند چین، روسیه یا کره شمالی که این صلح و امنیت آمریکا را به چالش می‌کشند، ضروری است.»

این موضوع شامل ایفای نقش در طرح دفاعی «گنبد طلایی» رئیس‌جمهور دونالد ترامپ نیز می‌شود. برونو گفت که ژنرال مایکل گتلین، مسئول طرح گنبد طلایی، بخشی از معماری این طرح را منتشر کرده است.

برونو پیش‌بینی می‌کند که موشک‌های ولکان اجزای گنبد طلایی را به فضا حمل کنند.

او گفت: «آن‌ها برای مأموریت‌ها رقابت خواهند کرد. ما برای به دست آوردنشان رقابت می‌کنیم و مطمئنم که در چند مورد برنده خواهیم شد.»

با وجود اینکه دولت ایالات متحده یکی از مشتریان اصلی این شرکت است، برونو گفت که تعطیلی دولت فدرال بر فعالیت‌های این کارخانه تأثیری نداشته است.

او گفت: «دولت در واقع کارش را برای فعال نگه داشتن ما به خوبی انجام داده است. اگر دو روز پیش از من می‌پرسیدید، کمی نگران مأموریتی بودم که قرار بود چهارشنبه شب انجام شود.»

مأموریتی که قرار بود با یکی از آخرین موشک‌های اطلس ۵ پرتاب شود، به مجوز ویژه‌ای از کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) نیاز داشت. وب‌سایت آنلاینی که ULA برای پرداخت هزینه ۷۵ دلاری مجوز به آن نیاز داشت، از کار افتاده بود.

اما برونو گفت که ULA توانست مجوز را تأیید کند.

این موشک که حامل یک ماهواره برای شرکت فناوری‌های جهانی Viasat بود، قرار بود چهارشنبه شب ساعت ۹:۲۴ شب از کیپ کاناورال به فضا پرتاب شود.

اگر محصولی را خریداری کنید یا از طریق پیوندی در سایت ما برای یک حساب کاربری ثبت‌نام کنید، ممکن است ما کارمزد دریافت کنیم. با استفاده از این سایت، شما با توافقنامه کاربری ما موافقت کرده و می‌پذیرید که کلیک‌ها، تعاملات و اطلاعات شخصی شما ممکن است توسط ما و رسانه‌های اجتماعی و سایر شرکای شخص ثالث مطابق با سیاست حفظ حریم خصوصی ما جمع‌آوری، ثبت و/یا ذخیره شود.

با افزایش علاقه گردشگران به درک واقعیت‌های اجتماعی و سیاسی مقاصد محبوب گردشگری، برخی از راهنمایان محلی نیز تورهای خود را متناسب با این نیاز تغییر داده‌اند.

اردیبهشت گذشته برای اولین بار به آتن رسیدم؛ با رؤیای معماری مرمرین و خیابان‌های خوش‌منظره. اما وقتی به پترالونا، محله مرکزی محل اقامتم، رسیدم، با مغازه‌های خالی، پیاده‌روهای شکسته و ساختمان‌های فروریخته و پوشیده از گرافیتی مواجه شدم.

هرچه بیشتر می‌گشتم، بیشتر از خودم می‌پرسیدم که چرا بخش‌هایی از این شهر باستانی به جای جذابیت کلاسیک، حس زوال شهری را القا می‌کنند.

بازدید از آکروپلیس احتمالاً پاسخی برای سوالاتم نداشت. در بخش «تجربه‌ها»ی Airbnb به دنبال گزینه‌ای مرتبط‌تر گشتم و «گشت‌وگذار اجتماعی و سیاسی آتن» را پیدا کردم. شعارش این بود: «چطور ‘گهواره دموکراسی’ به ‘مایه دردسر اروپا’ تبدیل شد؟» من هم در یکی از تورهای مشابهی که این راهنما برگزار می‌کرد، ثبت‌نام کردم.

راهنمای تور، ایزاک کابایرو سوئِی، یک کارشناس علوم سیاسی ۳۵ ساله اسپانیایی‌تبار بود. من و پنج شرکت‌کننده دیگر او را در نزدیکی میدان شلوغ اومونیا ملاقات کردیم. آقای سوئِی که موهای کوتاه و عینک داشت، صحبت‌هایش را با این توضیح آغاز کرد که آتن معاصر تقریباً هیچ وجه اشتراکی با یونان باستانِ ارسطو ندارد. این روزها، این شهر به آزمایشگاهی برای تقریباً تمام آسیب‌های اجتماعی مهم پس از هزاره جدید تبدیل شده است: اعیان‌نشین‌سازی، نابرابری ثروت، بحران پناهجویان و مهاجران، و فرسودگی زیرساخت‌ها.

در حالی که صنعت گردشگری فشاری مضاعف بر مقاصد محبوبی مانند آتن، بوئنوس آیرس، مکزیکوسیتی و ریودوژانیرو وارد می‌کند، تجربیاتی مانند آنچه آقای سوئِی ارائه می‌دهد، بازدیدکنندگان کنجکاو را به خود جلب کرده است. این تورها روایتی متفاوت از داستان‌های سنتی گردشگری ارائه می‌دهند و راهی برای آشنایی با تنش‌هایی هستند که بر زندگی ساکنان واقعی این شهرها تأثیر می‌گذارد.

نگاهی به شهری نادیده

به مدت سه ساعت، آقای سوئِی ما را به بخش‌هایی از شهر برد که بیشتر مسافران از آن‌ها چشم‌پوشی می‌کنند یا دوری می‌گزینند؛ جاهایی که مدارس متروکه و آپارتمان‌های کهنه در کنار هتل‌های بلندمرتبه قرار داشتند و پاساژهای خالی، اقامتگاه‌های اجاره‌ای را در خود پنهان کرده بودند.

او به ما اجازه داد نگاهی به دنیای آتنی‌های عمدتاً نادیده‌گرفته‌شده، از جمله مهاجران و آلونک‌نشینان، بیندازیم. او این مکان‌ها را به مسائلی مانند فساد، جابه‌جایی فرهنگی و سیاست ربط داد و داستان‌های روشنگری از سازماندهی‌های مردمی و کمک‌های متقابل برایمان تعریف کرد.

این تور پیش‌فرض‌های ذهنی مرا به هم ریخت و باعث شد آتن را نه آن‌طور که تصور می‌کردم، بلکه آن‌طور که واقعاً بود، تحسین کنم و من تنها کسی نبودم که چنین حسی داشتم.

پیتر آلن، یک مهندس نرم‌افزار ۳۸ ساله از لیورپول که در تور حضور داشت، گفت: «روایت‌های سنتی گردشگری، ساکنان این مکان‌ها را نادیده می‌گیرند، انگار که آن‌ها اهمیتی ندارند. جای تعجب نیست که شهرهایی مانند آتن به همین دلیل در یافتن هویتی مدرن برای خود دچار مشکل شده‌اند.»

آقای سوئِی می‌گوید آقای آلن، که می‌توان او را یک کوچ‌نشین دیجیتال توصیف کرد، کاملاً با مشخصات جمعیت‌شناختی معمول تور «گشت‌وگذار اجتماعی و سیاسی آتن» مطابقت دارد: مسافرانی با سفرهای مکرر و گرایش‌های چپ، که عمدتاً از شهرهای بزرگ می‌آیند. او توضیح می‌دهد: «اساتید دانشگاه، افراد فعال در علوم اجتماعی، سیاست، اقتصاد و همچنین تعداد زیادی از اهالی تکنولوژی. حتی می‌توانم بگویم که عاشق برند پاتاگونیا هستند.»

آقای سوئِی، که تورهایی مانند «درک بحران پناهجویان» و «گشت‌وگذار در تاریخ دگرباشان جنسی یونان» را نیز ارائه می‌دهد، اشاره کرد که بیشتر رزروها در لحظه آخر انجام می‌شود. این نشان می‌دهد که گردشگران کنجکاو احتمالاً تنها پس از مواجهه با راهنمای رسمی بازدیدکنندگان «اینجا آتن است» به دنبال تحلیل منحصربه‌فرد او می‌روند.

آقای سوئِی گفت: «هدف من این است که تصویری از آنچه در کشور می‌گذرد به شما ارائه دهم و این چیزی نیست که هیئت‌های گردشگری به آن علاقه‌مند باشند. من خودم را یک کارشناس علوم سیاسی می‌دانم و کاری که می‌کنم شبیه ساختن یک مستند است.» البته این یک کسب‌وکار هم هست. تور من ۳۲ یورو، یا حدود ۳۷ دلار، هزینه داشت.

او با تشویق بازخورد شرکت‌کنندگان، شرکتی به نام Planetwonk راه‌اندازی کرد تا تورهای مشابهی را به مقاصدی مانند بوئنوس آیرس، مانیل، مکزیکوسیتی و ریودوژانیرو بیاورد.

فراتر از «تورهای تکیلا»

آقای سوئِی مرا با همکارش در مکزیکوسیتی، گوستاوو سانچز، یک دانشجوی ۲۷ ساله کارشناسی ارشد تاریخ هنر، آشنا کرد. آقای سانچز سال گذشته وقتی به آگهی استخدام آقای سوئِی در لینکدین پاسخ داد، به عنوان یک راهنمای سنتی با مجوز فدرال کار می‌کرد و به قول خودش «تورهای تکیلا، خیلی ماریاچی، خیلی کلیشه‌ای» برگزار می‌کرد. او در یک مصاحبه تلفنی گفت: «آن تورها سرگرم‌کننده‌اند، اما اگر فقط همان‌ها را برگزار کنیم، در واقع کشور را به یک جاذبه عجیب و غریب تقلیل می‌دهیم و مشکلات را پنهان می‌کنیم.»

اخیراً با هجوم گردشگران ثروتمند و دورکاران به مکزیکوسیتی که باعث افزایش قیمت مسکن و مواد غذایی شده، تنش‌ها در این شهر بالا گرفته و تابستان گذشته منجر به تظاهراتی شد.

آقای سانچز که به خوبی با تاریخ فساد و اعتراض در مکزیکوسیتی آشنا بود، با راهنمایی آقای سوئِی، «تور اجتماعی و سیاسی مکزیکوسیتی» (۳۴ یورو) را ایجاد کرد. او مهمانان خود را – که عمدتاً دانشجو، روزنامه‌نگار و کارکنان سازمان‌های غیرانتفاعی هستند – به مکان‌هایی مانند «لا مرسد»، محله‌ای که بزرگ‌ترین بازار مکزیکوسیتی را در خود جای داده و با بی‌توجهی دولت دست‌وپنجه نرم کرده، و «پلازا تلاکسکوآکه»، محل یک زندان مخفی سابق که در آن مخالفان شکنجه می‌شدند و اکنون میزبان اردوگاه بزرگی از بی‌خانمان‌هاست، می‌برد.

او با اشاره به اینکه تا جایی که می‌داند تنها راهنمای برگزارکننده چنین تورهایی در شهر است، گفت: «راهنماهای دیگر معتقدند که نباید درباره اتفاقات بد اینجا صحبت کنیم. من فکر می‌کنم این غیراخلاقی است. من عاشق مکزیکوسیتی هستم. تاریخش را مطالعه کرده‌ام. وقتی جایی را دوست دارید، می‌توانید آن را نقد کنید، چون می‌خواهید تغییر کند.»

این نوع تورها جایگزینی برای پیش‌بینی‌پذیری شلوغ گردشگری مبتنی بر شبکه‌های اجتماعی ارائه می‌دهند، اما مدت‌ها پیش از اینستاگرام و امثال آن وجود داشته‌اند. هنرمند و نویسنده کاتالانی، خوان بروسا، در سال ۱۹۷۹ یک تور «ضدگردشگری» یک شبه در بارسلون ترتیب داد.

در دوره‌ای نزدیک‌تر، در پرتغال، برونو گومز در سال ۲۰۰۸ و در بحبوحه یک رکود اقتصادی دردناک، «تورهای ما از گردشگری متنفریم» (We Hate Tourism Tours) را راه‌اندازی کرد. آقای گومز که اسکیت‌باز و موج‌سوار بود، دوستانش را که به لیسبون می‌آمدند با ون خود می‌گرداند و به جای مقاصد محبوب، آن‌ها را به مکان‌های مورد علاقه شخصی خود می‌برد و به این ترتیب بذر شرکت کنونی‌اش را کاشت. امروز، او به همراه تیمی هشت نفره، تورهایی مانند «ما از بناهای دیدنی متنفریم» و «زندگی واقعی در حومه» را با قیمت پایه ۴۷ یورو برای هر نفر ارائه می‌دهد. آقای گومز و تیمش همچنان از مکان‌های محبوبی مانند قلعه مورها در سینترا چشم‌پوشی می‌کنند و به جای آن، گزینه‌های کمتر شناخته‌شده‌ای را به انتخاب راهنماها به گردشگران نشان می‌دهند.

آقای گومز گفت: «من یک طراح و هنرمندم. همکارم روزنامه‌نگار است. یک مهندس و یک موسیقی‌دان هم در تیم داریم. هیچ‌کدام از ما واقعاً ربطی به گردشگری نداریم. ما فقط چیزهایی را که دوست داریم به اشتراک می‌گذاریم.»

فضایی برای «ضدگردشگری»

به نظر می‌رسد اپراتورهای تورهای سنتی در آتن و مکزیکوسیتی از این رقابت ناراضی نیستند. نمایندگان اپراتور غیرانتفاعی «اینجا آتن است» و «ال تاکو کلاب»، سرویسی در مکزیکوسیتی که ۸۰ راهنما را به کار گرفته و سالانه میزبان هزاران گردشگر است، هر دو از واژه «مکمل» برای توصیف تجربه غیرسنتی این تورهای به اصطلاح ضدگردشگری استفاده کردند.

روح مشترک پشت این تجربیات، تمایل به ارائه برنامه‌ای متفاوت است، اما رویکرد آن‌ها در کسب‌وکار می‌تواند متفاوت باشد. در واقع، برخی از آن‌ها اصلاً کسب‌وکار نیستند.

کایل کاجیهیرو، استاد مطالعات قومی در دانشگاه هاوایی، بیش از ۲۰ سال است که تورهای غیررسمی در اوآهو، عمدتاً برای دوستان و همکارانش، برگزار می‌کند؛ تورهایی که حذف بومیان هاوایی توسط استعمار آمریکا و توسعه نظامی را به چالش می‌کشد. او این گشت‌وگذارها را DeTours (تورهای انحرافی) می‌نامد.

دکتر کاجیهیرو هیچ‌گونه بازاریابی برای DeTours انجام نمی‌دهد و هزینه‌ای هم برای آن‌ها دریافت نمی‌کند، و این تورها واقعاً برای عموم مردم طراحی نشده‌اند. در عوض، وقتی افراد علاقه‌مند با او تماس می‌گیرند، او آن‌ها را ارزیابی می‌کند تا تعهدشان را نسبت به مسائل بومیان هاوایی مانند حقوق زمین و حاکمیت غذایی بسنجد. او می‌گوید DeTours یک فعالیت تجاری نیست، بلکه راهی برای ارتباط فعالان همفکر است.

او گفت: «فکر می‌کنم بازاری برای جایگزین‌هایی وجود دارد که از نظر اخلاقی کمتر مشکل‌ساز باشند و حتی ارزش‌هایی را که مردم دارند، تأیید کنند. و نیاز است که نوع دیگری از داستان روایت شود. اما من نگران این هستم که چگونه حتی نیت‌های خوب هم می‌توانند به یک تجربه کالایی تبدیل شوند.»

شاید مفهوم تورهای ضدگردشگری متناقض به نظر برسد، اما به گفته آنو تارانث، عضو هیئت علمی دانشگاه واشنگتن و نویسنده کتاب «فراتر از سفرهای عذاب وجدان: سفر آگاهانه در دنیایی نابرابر»، پذیرش طیف کامل این تورها – از رویکرد گسترده آقای سوئِی تا انحصارگرایی استراتژیک دکتر کاجیهیرو – می‌تواند به ایجاد یک تغییر ضروری در عادات سفر کمک کند.

دکتر تارانث گفت: «ما باید در همه سطوح عمل کنیم. ضدگردشگری در تضاد با گردشگری نیست، بلکه تعریف ما از گردشگری باید گسترده‌تر شود.»

او افزود: «هیچ‌کدام از این‌ها گفتگوهای ساده‌ای نیستند، اما من می‌بینم که مردم می‌خواهند بفهمند ما کجا هستیم و چگونه به اینجا رسیده‌ایم، و انجام کاری متفاوت به چه معناست.»

شرکت مسافرتی Saga شهرهایی از مجارستان و یونان را به عنوان بهترین مکان‌ها برای چشیدن غذاهای «سنتی» در اروپا معرفی کرد

بسیاری از مسافران تنها و تنها به یک دلیل راهی کشورهایی مانند ایتالیا، فرانسه و اسپانیا می‌شوند: غذا. آخر، کجا می‌توان پیتزای ناپلی اصیل‌تری از زادگاهش، ناپل، پیدا کرد؟ از سوی دیگر، لیون، پایتخت خوراک‌شناسی فرانسه، به خاطر رستوران‌های کوچک سنتی (بوشون‌ها) و رستوران‌های ستاره‌دار میشلن شهرت دارد و شهر آفتابی سن سباستین در اسپانیا نیز با پینچوس‌های ساحلی‌اش شناخته می‌شود.

اما طبق یک پژوهش جدید، هیچ‌کدام از این کشورها در صدر فهرست «اصیل‌ترین» مقاصد غذایی اروپا قرار ندارند.

این پژوهش که توسط شرکت مسافرتی Saga انجام شده، با استفاده از نظرات گوگل، بیش از ۵۰۰۰ رستوران در ۱۲۵ شهر اروپایی را تحلیل کرده است. در این تحلیل، فراوانی کلمات «اصیل» و «سنتی» و همچنین امتیاز کلی مشتریان بررسی شده است. می‌پرسید برای بهترین غذاهای محلی به کجا باید سفر کرد؟ خب، شاید بهتر باشد سفر به لیون و سن سباستین را به وقتی دیگر موکول کنید، چرا که بوداپست در صدر این فهرست قرار گرفته است.

پایتخت مجارستان که بیشتر به خاطر کافه‌های خاص در بناهای مخروبه (ruin bars) و حمام‌های آب گرمش شهرت دارد، به سرعت در حال تبدیل شدن به یک رقیب جدی در عرصه آشپزی است و هر سال ستاره‌های میشلن جدیدی به صحنه رستوران‌هایش اضافه می‌شود. این شهر همچنین میزبان اولین «تایم اوت مارکت» اروپای مرکزی است که تنها کمی بیش از یک ماه از افتتاح آن می‌گذرد.

غذاهای شاخص این شهر مقوی و سرشار از طعم هستند: گولاش، سوپ غلیظ گوشت گاو و پاپریکا؛ چیکن پاپریکاش با خامه ترش؛ و پنکیک گوندل که با کشمش خیسانده در رام و گردو پر شده است.

پیشنهاد ما: بهترین رستوران‌های بوداپست

پیترجان کرسول، کارشناس بوداپست در تایم اوت، پیشنهاد می‌کند میزی در «بورکونیها» (Borkonyha)، رستورانی ستاره‌دار میشلن با غذاهای خلاقانه مجارستانی، یا «روزنستاین» (Rosenstein) رزرو کنید؛ جایی که دستور پخت‌های کلاسیک خانوادگی، مایه افتخار منوی نوشته‌شده روی تخته‌سیاه آن است.

در جایگاه دوم، یک نام شگفت‌انگیز دیگر قرار دارد: پیرئاس در یونان. این شهر ساحلی که اغلب زیر سایه تاریخ باستانی آتنِ همسایه‌اش قرار می‌گیرد، از نظر آشپزی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. به عنوان بزرگ‌ترین بندر کشور، پیرئاس بهشتی برای عاشقان غذاهای دریایی است؛ از صدف‌های آبدار و هشت‌پای کبابی گرفته تا سوپ ماهی داغ و ماهی کاد سرخ‌شده و ترد. و برای دسر؟ لوکومادس‌های تازه؛ دونات‌های طلایی آغشته به عسل که گفته می‌شود در یونان باستان برای قهرمانان المپیک سرو می‌شده است.

از دیگر شهرهای اروپایی که غذاهای «اصیل» و درجه‌یکی سرو می‌کنند می‌توان به وین در اتریش، والتا در مالت و پراگ در جمهوری چک اشاره کرد. ایتالیا، در مقایسه با رقبای نامدارش یعنی اسپانیا و فرانسه، عملکرد بهتری داشت اما با اختلاف کمی توانست در فهرست جای بگیرد و میلان رتبه دهم را از آن خود کرد. فهرست کامل ده شهر برتر را در زیر مشاهده کنید.

۱۰ شهر برتر اروپا با «اصیل‌ترین» غذاها به انتخاب Saga

1. بوداپست، مجارستان
2. پیرئاس، یونان
3. آتن، یونان
4. وین، اتریش
5. کراکوف، لهستان
6. پراگ، جمهوری چک
7. والتا، مالت
8. ورشو، لهستان
9. مونیخ، آلمان
10. میلان، ایتالیا

آیا می‌دانستید که چهار شهر آفریقایی در میان ۲۰ مقصد برتر غذایی جهان قرار گرفته‌اند؟

همچنین بخوانید: بهترین سرآشپزهای جوان در پایتخت آشپزی اروپا.

با ما همراه باشید: برای دریافت آخرین اخبار سفر و بهترین رویدادهای سراسر جهان، در خبرنامه رایگان سفر تایم اوت ثبت‌نام کنید.

فکر می‌کنید همه این‌ها را تجربه کرده‌اید؟ دوست من، دوباره فکر کنید.