سینمای مستند کیم هاپکینز پیگیری می‌کند دنی مایکل، عضو گروه پاپ نوولتی‌سرا در دهه ۱۹۸۰ Black Lace، هنگامی که او با صدای بلند آهنگ‌های پرطرفدار گروه را می‌خواند – اگرچه بخشی کلیدی از زندگی‌اش را از قلم می‌اندازد.
کسب‌و‌کار بی‌رحمانه … Still Pushing Pineapples، با دنی مایکل در سمت راست.
این مستند شیرین و غم‌انگیز – که با جستجوهای کوچکی در گوگل می‌توان دریافت که کمی ساخته‌گی دارد – به بررسی دنی مایکل می‌پردازد؛ مرد میانسالی از لیدز که روزگاری عضو گروه نوولتی‌پاپ دهه ۱۹۸۰ Black Lace بود، گروهی که به‌خاطر تک‌آهنگ پرطرفدار و ترس‌انگیزش «آگادو» شناخته می‌شد؛ آهنگی با شعرهای عجیب دربارهٔ هل دادن آناناس و تکان‌دادن درختان. ترکیب اعضای گروه به‌ندرت ثابت می‌ماند، چنان‌که با گروه Fall مقایسه می‌شود، و مایکل زمانی یکی از خوانندگان بک‌واکس بود که لباس آناناس می‌پوشید.
اما هنگامی که خوانندهٔ اصلی، کولین گیب، پس از رسوایی جنسی زیر سن قانونی اخراج شد و خوانندهٔ دیگری، آلان بارتون، برای پیوستن به گروه Smokey رفت، مایکل از لباس آناناس برکنار شد، به‌عنوان خواننده ارشد منصوب شد و عملاً مسئولیت کامل گروه به عهدهٔ او گذاشته شد. از دههٔ ۱۹۸۰ تاکنون، او به‌صورت بی‌پایان در مسیر غم‌انگیز دیسکو از بلک‌پول تا بنیدورم به اجرای آهنگ‌های Black Lace می‌پردازد؛ همان‌طور که جمعیت‌های خسته و مست به‌تدریج کم می‌شوند، گویی در یک کابوس آلَن پارتریج زندگی می‌کند.
ما می‌بینیم که دنی به‌همراه دوست‌دخترش هیلی و مادر مهربان و سالخورده‌اش آنِ، راهی سفر می‌شوند. اما ناگهان دنی بی‌چاره توسط مدیرش اخراج می‌شود؛ مدیری که به‌نظر می‌رسد حق مالکیت قانونی نام تجاری ثبت‌شدهٔ گروه و آهنگ‌های آن را دارد و خوانندهٔ جوان دیگری می‌تواند تحت پرچم Black Lace به تور بپردازد. بنابراین دنی با آینده‌ای بسیار نامطمئن در دنیای خشن نمایش‌گری مواجه می‌شود.
فیلم دنی را به‌عنوان مردی مهربان نشان می‌دهد که مادرش را دوست دارد. احتمالاً این دقیقاً همان چیزی است که اوست، اما بخشی از زندگی‌اش را که با مشکلات بیشتری همراه بوده نادیده می‌گیرد – سال ۲۰۱۶ به‌دلیل تقلب در دریافت مزایا به حبس افتاده بود. شاید صحنه‌های طنزآمیز دنی که بر روی اسکوتر الکتریکی می‌چرخد، به این واقعه اشاره داشته باشد. همیشه عنصر رستگاری و همدلی وجود دارد، اما بهتر (و جذاب‌تر) بود اگر این موضوع به‌صورت صریح‌تری مطرح می‌شد. به هر حال، فیلم فضایی از حزن و اندوه دارد که مارتین پار ممکن بود به‌دنبال عکاسی آن باشد.
فیلم Still Pushing Pineapples از تاریخ ۲۸ نوامبر در سینماهای بریتانیایی به نمایش در می‌آید.
از اعضای آکادمی خواسته می‌شود بین ۲۰۱ فیلم مستند، ۸۶ فیلم بین‌المللی و ۳۵ فیلم انیمیشن انتخاب کنند.
‘دمن اسلایر: کیمتسو نو یابا: قلعه بی‌نهایت’ ‘نخست‌وزیر’ و ‘بلن’Koyoharu Gotoge SHUEISHA Aniplex ufotable/Sony Pictures; Magnolia Pictures/Courtesy Everett Collection; Amazon
در مجموع ۲۰۱ فیلم مستند، ۸۶ فیلم بین‌المللی و ۳۵ فیلم انیمیشن برای دریافت جوایز اسکار در این فصل در دسته‌های بهترین مستند، بهترین فیلم بین‌المللی و بهترین فیلم انیمیشن واجد شرایط هستند، به‌گزارش آکادمی هنرهای تصویری و علوم سینما در روز جمعه اعلام شد.
تنها زمانی که تعداد مستندهای واجد‌شرط بیشتر شد — ۲۳۸ — آن سال بود که به دلیل همه‌گیری، دوره صلاحیت از ۱۲ به ۱۴ ماه (۱ ژانویهٔ ۲۰۲۰ تا ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۱) تمدید شد و مستندهایی که در سینماها نمایش داده نشده بودند نیز مورد بررسی قرار گرفتند.
فهرست مستندهای واجد‌شرط این سال شامل عناوینی است که در جوایز پیشین جامعهٔ مستند حاکم بوده‌اند؛ از جمله مستندهای نت‌فلیکس The Perfect Neighbor و Apocalypse in the Tropics، مستند اپل Come See Me in the Good Light و Orwell: 2+2=5 از نئون. همچنین دو فیلم برجسته به کارگردانی افراد مشهور دربارهٔ والدین شناخته‌شان شامل My Mom Jayne از HBO و Stiller & Meara: Nothing Is Lost از اپل است که به ترتیب توسط Mariska Hargitay و Ben Stiller کارگردانی شده‌اند. علاوه بر این، چندین عنوان مرتبط با اضطراب‌های اخیر خاورمیانه وجود دارد؛ از جمله Torn: The Israel-Palestine Poster War on New York City Streets از هِمدیل/متالوکس و مستند خود توزیع‌شده Coexistence, My Ass!، Holding Liat و Put Your Soul on Your Hand and Walk.
برجسته‌ترین حذف از فهرست The Eyes of Ghana است، مستندی به کارگردانی مستندساز دو بار برنده اسکار بن پرادفوت که هنوز به دنبال توزیع می‌گردد. The Hollywood Reporter تأیید کرده است که تصمیمی دیرهنگام برای به تعویق انداختن این فیلم تا فصل جوایز آینده گرفته شده است. سایر مستندهای پرآوازه که انتظار می‌رفت در فهرست حضور داشته باشند ولی نیستند، چه به دلیل عدم ارسال و چه به دلیل عدم تطابق با معیارهای صلاحیت، شامل Marc by Sofia از A24، پرترهٔ سُفیا کاپولا، برنده اسکار، دربارهٔ مارک جاکوبس، و فیلم Hulu Sly Lives! (aka the Burden of Black Genius به کارگردانی کوئست‌لاو می‌باشند.
فهرست فیلم‌های بین‌المللی واجد‌شرط شامل پنج فیلم پرستوده است که توسط شرکت نئون، حامی فیلم Parasite، در ایالات متحده توزیع می‌شوند و می‌توانند همه به نامزدی برسند: Sentimental Value از نروژ؛ The Secret Agent از برزیل؛ No Other Choice از کره جنوبی؛ Sirâţ از اسپانیا؛ و It Was Just an Accident از فرانسه. فیلم It Was Just an Accident، برندهٔ جایزهٔ Palme d’Or جشنوارهٔ Cannes، به کارگردانی جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی، ساخته شده است، اما تصویر مناسبی از کشور ارائه نمی‌دهد؛ بنابراین، ایران فیلم کم‌پرنف Cause of Death: Unknown را ارسال کرده، در حالی که فرانسه It Was Just an Accident را به دلیل تأمین مالی عمدتاً فرانسوی، ارسال کرده.
کشورهای دیگری که آثار جالبی ارسال کرده‌اند شامل ژاپن (فیلم GKIDS با عنوان Kokuho دربارهٔ بازیگران کابوکی، که اکنون بیشترین رشد را در میان فیلم‌های غیرانیمه‌ای تاریخ این کشور دارد)؛ عراق (فیلم Sony Classics The President’s Cake که دو جایزه در Cannes دریافت کرد)؛ بلژیک (فیلم Music Box با عنوان Young Mothers که می‌تواند اولین نامزد اسکار برای برادران Jean‑Pierre Dardenne و Luc Dardenne در مسیر حرفه‌ای خیره‌کننده‌شان باشد)؛ و تایوان (فیلم Netflix Left‑Handed Girl که به‌صورت مشترک توسط برنده اسکار Anora و Sean Baker نوشته شده است).
در همین حال، حداقل سه کشور مستندهای تحسین‌شده‌ای برای نامزدی در دستهٔ بهترین فیلم بین‌المللی ارسال کردند: اوکراین (فیلم PBS 2000 Meters to Andriivka، مستندی دربارهٔ نبرد یک پلاک‌ارتور اوکراینی برای بازپس‌گیری شهر از نیروهای روسی، کارگردانی Mstyslav Chernov که دو سال پیش برندهٔ اسکار بهترین مستند شد)؛ مقدونیهٔ شمالی (فیلم Nat Geo The Tale of Silyan از Tomara Kotevska، که فیلم ۲۰۱۹ او Honeyland برای اسکارهای بهترین فیلم بین‌المللی و مستند نامزد شد)؛ و دانمارک (Mr. Nobody Against، فیلمی دربارهٔ تلاش‌های پروپاگاندی Vladimir Putin که هنوز به دنبال توزیع در ایالات متحده است).
و فهرست فیلم‌های انیمیشن شامل بلاک‌باسترهای عظیم مانند Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba Infinity Castle از Crunchyroll است که اکنون پرفروش‌ترین فیلم ژاپنی به‌صرف‌نظر از زمان و پرفروش‌ترین فیلم بین‌المللی در ایالات متحده است و همچنین پنجمین پرفروش‌ترین فیلم سال ۲۰۲۵؛ موفقیت‌های پخش آنلاین مانند KPop Demon Hunters از نت‌فلیکس که بیشترین بازدید را در تاریخ این پلتفرم داشته است؛ مستقل‌های تحسین‌شده مانند Arco از نئون، فیلمی به زبان فرانسوی که از نظر منتقدان محبوب است و ناتالی پرتمن در میان تهیه‌کنندگان آن است؛ و عناوین بسیار منتظر شده آینده‌ای مانند Zootopia 2 از دیزنی.
از میان فیلم‌های انیمیشن که انتظار می‌رفت در رقابت حضور داشته باشند اما در فهرست عناوین واجد‌شرط نیستند، چه به دلیل عدم ارسال و چه عدم تطابق با معیارهای صلاحیت، می‌توان به Ne Zha 2 از A24، Paddington in Peru از سونی و Smurps از پارامونت اشاره کرد.
دسته‌های مستند و فیلم‌بین‌المللی قبل از نامزدی به فهرست‌های کوتاه‌لیست (shortlist) محدود می‌شوند، در حالی که دستهٔ انیمیشن مستقیماً به نامزدی می‌رود. رأی‌گیری فهرست‌های کوتاه‌لیست از ۸ تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۵ برگزار می‌شود و اعلام این فهرست‌ها در ۱۶ دسامبر خواهد بود. رأی‌گیری نامزدی‌ها در تمام دسته‌ها از ۱۲ تا ۱۶ ژانویه ۲۰۲۶ انجام می‌شود و اعلام نامزدی‌ها در ۲۲ ژانویه ۲۰۲۶ خواهد شد.
فهرست کامل فیلم‌های انیمیشن، مستند و بین‌المللی واجد‌شرط در ادامه آمده است.
فیلم‌های انیمیشن واجد‌شرط
سی و پنج فیلم برای بررسی در دستهٔ فیلم انیمیشن در جشنواره اسکار ۹۸ واجد‌شرط هستند. برخی از این فیلم‌ها هنوز انتشار شایستگی لازم را ندارند و باید این شرط را برآورده کنند و تمام قوانین دیگر دسته را رعایت نمایند تا در فرآیند رأی‌گیری پیش بروند.
“All Operators Are Currently Unavailable”
“Arco”
“The Bad Guys 2”
“Black Butterflies”
“Boys Go to Jupiter”
“Chainsaw Man – The Movie: Reze Arc”
“ChaO”
“Colorful Stage! The Movie: A Miku Who Can’t Sing”
“David”
“Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba Infinity Castle”
“Dog Man”
“Dog of God”
“Dragon Heart – Adventures Beyond This World”
“Elio”
“Endless Cookie”
“Fixed”
“Gabby’s Dollhouse: The Movie”
“In Your Dreams”
“KPop Demon Hunters”
“The Legend of Hei 2”
“Light of the World”
“Little Amélie or the Character of Rain”
“Lost in Starlight”
“A Magnificent Life”
“Mahavatar Narsimha”
“Night of the Zoopocalypse”
“Olivia & las Nubes”
“100 Meters”
”Out of the Nest”
“Scarlet””Slide”
“The SpongeBob Movie: Search for SquarePants”
“Stitch Head”
“The Twits”
“Zootopia 2”
فیلم‌های مستند واجد‌شرط
دویست و یک فیلم برای بررسی در دستهٔ مستند در جشنواره اسکار ۹۸ واجد‌شرط هستند. برخی از این فیلم‌ها هنوز انتشار شایستگی لازم را ندارند و باید این شرط را برآورده کرده و تمام قوانین دیگر این دسته را رعایت نمایند تا در فرآیند رأی‌گیری پیش بروند.
مستندهایی که جایزهٔ یک جشنوارهٔ فیلم معتبر را برده‌اند یا به‌عنوان نمایندهٔ کشورشان در دستهٔ فیلم‌بین‌المللی ثبت شده‌اند، نیز در این دسته واجد‌شرط هستند. فیلم‌هایی که در دستهٔ مستند ثبت می‌شوند می‌توانند در سایر دسته‌ها نظیر بهترین مستند، بهترین فیلم‌بین‌المللی و بهترین انیمیشن نیز نامزد شوند.
“Abby’s List, A Dogumentary”
“Ada – My Mother the Architect”
“Afternoons of Solitude”
“The Age of Disclosure”
“Ai Weiwei’s Turandot”
“The Alabama Solution”
“All God’s Children”
“The Altar Boy, the Priest and the Gardener”
“Always”
“Amakki”
“American Sons”
“Among Neighbors”
“animal.”
“Antidote”
“Apocalypse in the Tropics”
“Architecton”
“Are We Good?”
“Art for Everybody”
“Art Spiegelman: Disaster Is My Muse”
“The Art Whisperer”
“Artfully United”
“Assembly”
“BTS ARMY: Forever We Are Young”
“Becoming Led Zeppelin”
“Being Eddie”
“Below the Clouds”
“Benita”
“Between the Mountain and the Sky”
“Beyond the Gaze: Jule Campbell’s Swimsuit Issue”
“Billy Idol Should Be Dead””BLKNWS: Terms & Conditions”
“Blum: Masters of Their Own Destiny”
“Bodyguard of Lies”
“Brothers after War”
“Can’t Look Away: The Case against Social Media”
“Caterpillar”
“Champions of the Golden Valley”
“Checkpoint Zoo”
“Cheech & Chong’s Last Movie”
“Child of Dust”
“Chronicles of Disney”
“Coexistence, My Ass!”
“Come See Me in the Good Light”
“Complicated”
“Cover‑Up”
“Cracking the Code: Phil Sharp and the Biotech Revolution”
“Cutting through Rocks”
“Dalit Subbaiah”
“The Dating Game”
“Deaf President Now!”
“Democracy Noir”
“Diane Warren: Relentless”
“Dog Warriors”
“Drop Dead City”
“The Duel We Missed”
“El Canto de las Manos”
“Elie Wiesel: Soul on Fire”
“The Encampments”
“Endless Cookie”
“Europe’s New Faces”
“Facing War”
“Fatherless No More”
“Fiume o Morte!”
“Folktales”
“Food Delivery: Fresh from the West Philippine Sea”
“For the Living”
“14 Short Films about Opera”
“From Island to Island”
“Ghost Boy”
“Girl Climber”
“Go to the People”
“Goodbye Horses: The Many Lives of Q Lazzarus””Grand Theft Hamlet”
“Heaven. Poste Restente”
“Heightened Scrutiny”
“Holding Liat”
“I Know Catherine, the Log Lady”
“I, Poppy”
“I Was Born This Way”
“If You Tell Anyone”
“I’m Not Everything I Want to Be”
“I’m Only Blind”
“Imago”
“In Limbo”
“In Waves and War”
“In Whose Name?”
“Israel Palestine on Swedish TV 1958 -1989”
“It’s Never Over, Jeff Buckley”
“Janis Ian: Breaking Silence”
“The King of Color”
“The Last Class”
“The Last Holocaust Secret”
“The Last Philadelphia”
“The Last Twins”
“Li Cham (I Died)”
“The Librarians”
“Life After”
“Lilith Fair: Building a Mystery – The Untold Story”
“Liza: A Truly Terrific Absolutely True Story”
“Love+War”
“Mahamantra – The Great Chant”
“The Man Who Saves the World?”
“A Man with Sole: The Impact of Kenneth Cole”
“Marlee Matlin: Not Alone Anymore”
“Meanwhile”
“Men of War”
“Mighty Indeed”
“Mr. Nobody against Putin”
“Mistress Dispeller”
“Monk in Pieces”
“My Armenian Phantoms”
“My Mom Jayne: A Film by Mariska Hargitay”
“My Undesirable Friends: Part I – Last Air in Moscow”
“Natchez””The New Yorker at 100”
“Night in West Texas”
“1985: Heroes among Ruins – The Triumph of the People”
“Norita”
“Of Mud and Blood”
“One to One: John and Yoko”
“Orwell 2+2=5”
“Our Time Will Come”
“Out of Plain Sight”
“Paint Me a Road Out of Here”
“Paparazzi”
“The Parish of Bishop John”
“Pavements”
“The Perfect Neighbor”
“The Pool”
“Predators”
“Prime Minister”
“The Prince of Nanawa”
“Put Your Soul on Your Hand and Walk”
“Rebel with a Clause”
“Remaining Native”
“Riefenstahl”
“Rise Up! 14 Short Films about Alliance for Positive Change”
“River of Grass”
“The Road between Us: The Ultimate Rescue”
“The Rose: Come Back to Me”
“Row of Life”
“Sanatorium”
“A Savage Art”
“Schindler Space Architect”
“Secret Mall Apartment”
“Seeds”
“Selena y Los Dinos”
“Sensory Overload”
“76 Days Adrift”
“Shari & Lamb Chop”
“The Shepherd and the Bear”
“Shoot the People”
“Shuffle”
“The Six Billion Dollar Man”
“67 Bombs to Enid”
“Slumlord Millionaire””Songs from the Hole”
“Soul of a Nation”
“Speak.”
“Stans”
“Steve Schapiro: Being Everywhere”
“Stiller & Meara: Nothing Is Lost”
“Stop the Insanity: Finding Susan Powter”
“Story of My Village”
“Strange Journey: The Story of Rocky Horror”
“The Stringer”
“Suburban Fury”
“Sudan, Remember Us”
“Supercar Saints”
“Swamp Dogg Gets His Pool Painted”
“The Tale of Silyan”
“Thank You Very Much”
“There Was, There Was Not”
“Third Act”
“This Ordinary Thing”
“Through the Fire (The Eaton Fire: The Aftermath)”
“Torn: The Israel ‑Palestine Poster War on New York City Streets”
“Trade Secret”
“Trains”
“Twin Towers: Legacy”
“2000 Meters to Andriivka”
“Unbanked”
“UnBroken”
“Under the Flags, the Sun”
“Unseen Innocence”
“Viktor”
“Viva Verdi!”
“WTO/99”
“Walk with Me”
“Walls ‑ Akinni Inuk”
“We Were Here ‑ The Untold History of Black Africans in Renaissance Europe”
“Welded Together”
“The White House Effect”
“Who in the Hell Is Regina Jones?”
“Wisdom of Happiness”
“The Wolves Always Come at Night”
“Worth the Fight”
“Writing Hawa”
“Yalla Parkour”
“Yanuni”
“Zodiac Killer Project”
فیلم‌های بین‌المللی واجد‌شرط
هشتاد و شش کشور یا منطقه فیلمی برای بررسی در دستهٔ فیلم‌بین‌المللی برای اسکار ۹۸ ارسال کرده‌اند.
یک فیلم‌بین‌المللی به‌عنوان یک اثر سینمایی با طول بیش از ۴۰ دقیقه تعریف می‌شود که خارج از ایالات متحده تولید شده و دارای بیش از ۵۰ درصد دیالوگ به زبان غیر‑انگلیسی باشد.
عضوهای آکادمی از تمامی شاخه‌ها دعوت می‌شوند تا در دور مقدماتی رأی‌گیری شرکت کنند و برای اینکه واجد‌شرط برای رأی‌گیری در این دسته باشند، باید حداقل مقدار تماشای کارهای موردی را برآورده کنند. رأی‌گیری کوتاه‌لیست از ۸ تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۵ برگزار می‌شود و اعلام کوتاه‌لیست‌ها در ۱۶ دسامبر خواهد شد. رأی‌گیری نامزدی‌ها در تمام دسته‌ها از ۱۲ تا ۱۶ ژانویه ۲۰۲۶ انجام می‌شود و اعلام نامزدی‌ها در ۲۲ ژانویه ۲۰۲۶ خواهد شد.
آلبانی، “Luna Park”
آرژانتین، “Belén”
ارمنستان، “My Armenian Phantoms”
استرالیا، “The Wolves Always Come at Night”
اتریش، “Peacock”
آذربایجان، “Taghiyev: Oil”
بنگلادش، “A House Named Shahana”
بلژیک، “Young Mothers”
بوتان، “I, the Song”
بولیوی، “The Southern House”
بوسنی و هرزگوین، “Blum: Masters of Their Own Destiny”
برزیل، “The Secret Agent”
بلغارستان، “Tarika”
کانادا، “The Things You Kill”
شیلی، “The Mysterious Gaze of the Flamingo”
چین، “Dead to Rights”
کلمبیا، “A Poet”
کاستاریکا، “The Altar Boy, the Priest and the Gardener”
کرواسی، “Fiume o Morte!”
جمهوری چک، “I’m Not Everything I Want to Be”
دانمارک، “Mr. Nobody against Putin”
جمهوری دومینیکن، “Pepe”
اکوادور، “Chuzalongo”
مصر، “Happy Birthday”
استونی، “Rolling Papers”
فنلاند، “100 Liters of Gold”
فرانسه، “It Was Just an Accident” گرجستان، “Panopticon”
sombr و Rosalía این هفته به دستاوردهای مهمی در چارت‌های پاپ دست یافتند. Mike Coppola/Getty Images برای MTV؛ عکاسی توسط Aldara Zarraoa/WireImage
تیلور سوئیفت دوباره بالاترین آلبوم و تک‌آهنگ کشور را در دست دارد؛ The Life of a Showgirl و «The Fate of Ophelia» برای ششمین هفته پیاپی جایگاه یک را در اختیار دارند. اما در حالی که sombr و Rosalía به اوج جدیدی رسیده‌اند، تحرکی بزرگ زیر ده برتر رخ می‌دهد؛ ماریه کری، Wham! و دیگر هنرمندان شادشان برای یک حملهٔ دیگر به چارت‌ها آماده‌اند.
خبر اصلی
هفتهٔ گذشته، جدول‌های Billboard تمام نیروی فصل ترسناک را جذب کردند؛ یک آخرۀ هفتهٔ پر از مهمانی‌های هالووین باعث شد تا Hot 100 سرشار از آهنگ‌های ترسناکی شود و مایکل جکسون با «Thriller» به ده‌برتر بازگردد. در همان زمان، یک «تعطیل» متفاوت آغاز به حملهٔ سالانه‌اش به جدول کرد؛ دو قطعهٔ کلاسیک کریسمس — «All I Want for Christmas Is You» از مایا کری و «Last Christmas» از Wham! — بازگشت پیش‌دستی و زودهنگامی داشتند.
یک هفته پس از آن، «Thriller» و هم‌نوعانش بار دیگر به مقابرشان بازگشتند تا در آنها پوسیده شوند، در حالی که پخش‌کنندگان آهنگ‌های کریسمس که نمی‌توانستند برای شکرگزاری صبر کنند (می‌دانید که کی هستید) به‌سرعت در Hot 100 پیشرفت کردند — نه به‌صورت مناسب فصلی و شیرین‌مانند. می‌توان این را یک پیروزی کوچک در نظر گرفت که هیچ‌یک از آنها به ده‌برتر نرسیده‌اند، اما با «All I Want for Christmas Is You» در جایگاه ۱۱ و «Last Christmas» در جایگاه ۱۳، در واقع فقط بازگشت ناگزیری را به‌تاخیر انداخته‌ایم.
«All I Want for Christmas Is You» تقریباً به این نزدیکی توانست مانع یک نقطه عطف بزرگ شغلی شود: با صعود «Back to Friends» به جایگاه ۱۰، sombr تبدیل به دهمین هنرمندی شد که برای اولین بار در سال ۲۰۲۵ به ده‌برتر Hot 100 رسیده است. هنرمند دیگری که می‌توانست برای اولین بار به این رتبه دست یابد، این هفته نزدیک شد؛ ستارهٔ موسیقی کشوری کودی جانسون با نسخهٔ کاوری «Travelin’ Soldier» در جایگاه ۱۲ جدول حضور یافت. این تراک که توسط بروس رابیسون نوشته شد و در زمان توسط گروهی به نام The Dixie Chicks مشهور شد، به آهنگ امضای Johnson تبدیل شده است؛ اجراى او در سال ۲۰۲۲ از «Travelin’ Soldier» بیش از ۵۹ میلیون بازدید در یوتیوب داشته و اکنون نسخه استودیویی آن نیز در دسترس است. اما اگر او بخواهد برای اولین بار به ده‌برتر برسد — این هشتامین‌بار است که به Hot 100 می‌رسد — احتمالاً باید تا ژانویه صبر کند.
آلبوم‌های برتر
Hot 100 تنها جدول مهم Billboard نیست که اولین بار هنرمند را به ده‌برتر می‌آورد: رزالیا، استاد چندجانبهٔ اسپانیایی که آلبوم ۲۰۲۲ او با نام Motomami به رتبهٔ ۳۳ رسیده بود، این رکورد را با ورود Lux در جایگاه ۴ به‌طرز چشمگیری می‌شکند. برای یک آلبوم که صدای او را فراتر از ژانرهای مناسب چارت گسترش می‌دهد — او آن را با ارکستر سمفونی لندن ضبط کرده است — Lux لزوماً به‌عنوان یک تک‌آهنگ پاپ به‌راحتی به فروش نرفت. هفته‌های آینده البته تمام تصویر را روشن خواهد کرد؛ همان‌طور که موج اولیهٔ فروش به‌تدریج به وسیلهٔ تبلیغات دهان به دهان تبدیل می‌شود و احتمالاً موجی از حضورهای این آلبوم در فهرست «بهترین آلبوم‌های ۲۰۲۵» ایجاد خواهد کرد.
موسیقی
در «Lux»، Rosalía تمام جهان را به سمفونی خود می‌کشد
ورودی دیگر در ده‌برتر نیز اولین بار است، اما با یک نکتهٔ خاص: یونجون، عضو گروه پسرانهٔ K‑pop Tomorrow X Together، با اولین تک‌آهنگ تک‌نفرهٔ خود به نام No Labels: Part 01 در جایگاه ۱۰ قرار گرفت. گروه Tomorrow X Together بارها به ده‌برتر سر زده است، اما اکنون یونجون یک موفقیت شخصی دارد.
یک دستاورد جدی دیگر در جدول‌ها که این هفته قابل توجه است: پس از ماه‌ها پیش‌نمایش و انتشار آهنگ‌های نشت‌دار — و پس از ورود به جدول آلبوم‌های Billboard 200 در جایگاه ۱۷۳ هفته گذشته — هیلِی ویلیامز از پارامور با ثبت‌نام جدید تک‌نفره‌اش Ego Death at a Bachelorette Party جهشی بزرگ داشت. به‌دلیل انتشار رسمی و افزودن دو ترک جدید، این آلبوم تمام مسیر را تا جایگاه ۱۲ طی کرد.
آهنگ‌های برتر
«All I Want for Christmas Is You» و «Last Christmas» تنها دو مورد از نه قطعهٔ تعطیلاتی هستند که در ده‌برتر این هفته جای دارند، و ترتیب حضورشان اطلاعات مفیدی ارائه می‌دهد. زیرا، هرچند به‌نظر می‌رسد همان آهنگ‌های تعطیلاتی سال به‌سال در همان ترتیب تقریباً یکسان در جدول‌ها ظاهر می‌شوند، اما می‌توان تغییرات تدریجی در سلیقهٔ مخاطبان را از سال به‌سال ردیابی کرد.
به‌عنوان مثال، زمانی بود که آهنگ «Rockin’ Around the Christmas Tree» از برندا لی به‌نظر می‌رسید در حال پیشی گرفتن از «All I Want for Christmas Is You» بود — حدود زمانی که لی، که هنوز زنده است، در سال ۲۰۲۳ برای آهنگ ۱۹۵۸ خود ویدئویی منتشر کرد. اما از آن زمان، «Rockin’ Around the Christmas Tree» تسلط خود بر جدول را به مایا کری و Wham! واگذار کرده است. این هفته، لی دوباره در Hot 100 در جایگاه ۱۹ بازگشت، بنابراین این ترتیب همچنان در سال ۲۰۲۵ ادامه خواهد یافت.
آهنگ سرنویس ۱۹۵۷ «Jingle Bell Rock» اثر بابی هلمز در جایگاه ۲۰ قرار گرفت و به‌همراه هم‌نوعش در میکروژانر «آهنگ‌های تعطیلاتی که حس راک اند رول را القا می‌کند بدون اینکه واقعاً راک باشد» دوباره بازگشت. پس از آن، دو استاندارد تعطیلاتی تازه‌الزرع، هر دو با رشد مستمر در سال‌های اخیر: «Santa Tell Me» از آریانا گرانده (سال ۲۰۱۴) در جایگاه ۳۰ و «Underneath the Tree» از کلی کلارکسون (سال ۲۰۱۳) در جایگاه ۴۱. قدرت آنها در مقایسه با سایر آهنگ‌های تعطیلاتی به‌نظر می‌رسد در حال افزایش است.
سپس، به‌عنوان تکمیل انتخاب‌های تعطیلاتی این هفته — به‌یاد داشته باشید که آهنگ‌های قدیمی که قبلاً در جدول حضور داشته‌اند فقط در صورتی می‌توانند به Hot 100 بازگردند که در پنجاه ردهٔ بالای جدول باشند — دو قطعهٔ «کیک میوه‌ای مخملی» شامل آهنگ «It’s the Most Wonderful Time of the Year» از اندی ویلیامز (جایگاه ۴۷) و «It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas» از مایکل بوبله (جایگاه ۴۸) و یک جواهر درخشان؛ «The Christmas Song» از نت «King» کول (جایگاه ۵۰) قرار دارند.
قدرت و شتاب بوبله، سال به‌سال، به‌ویژه قابل‌توجه و نگران‌کننده است: خوانندهٔ کانادایی تا به‌حال به ده‌برتر Hot 100 نرسیده است، اما این بار به‌نظر می‌رسد موقعیت بسیار مناسبی برای این دستاورد داشته باشد. (او همچنین صاحب بالاترین آلبوم تعطیلاتی این هفته است: Christmas که در جایگاه ۲۵ قرار دارد.)
پایین‌آمد Ives فقط می‌تواند به یک عیوب «اسکریگی» نسبت داده شود: مایکل بوبله که نسخهٔ خود از این آهنگ را در ابتدای سال در جایگاه ۳۷ به‌دست آورد. اگر بوبله به‌عنوان حامل جدید استاندارد واقعی برای «A Holly Jolly Christmas» شناخته شود، این خبر بدی برای ۱) دارایی‌های برل ایوز و ۲) تمام افراد با ذائقه است. عدالت برای برل!
شرکت EON Productions متعلق به باربارا بروکلی، که پیش از خرید توسط آمازون، مسئول سری فیلم‌های جیمز باند بود، با کمیتهٔ فیلم قطر برای اقتباس جدیدی از نمایشنامهٔ «اوتلو» ویلیام شکسپیر همکاری می‌کند.
این اولین پروژهٔ بروکلی پس از فروش حقوق باند به آمازون MGM است؛ این فیلم اقتباسی از نمایش به کارگردانی سام گولد است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ در کارگاه تئاتر نیویورک به‌صحنه رفت.
این نسخه متن کلاسیک را در صحرای جنگ‌زدهٔ معاصر خاورمیانه بازتصویر می‌کند. دیوید اویلو هم به‌عنوان کارگردان و هم نقش اصلی اوتلو را در این فیلم ایفا خواهد کرد.
به‌علاوه ریچل برسناهان نقش دزدمونا و سینتیا اریوو نقش همسر ایگو، امیلیا، را ایفا می‌کنند. هنوز خبری از بازیگر نقش کلیدی ایگو منتشر نشده است؛ اگرچه دنیل کریگ در نسخهٔ صحنه‌ای ۲۰۱۶ همراه با اویلو و برسناهان این نقش را بازی کرد. گزارش Showbiz 411 می‌گوید کریگ همچنان درگیر پروژه است.
پروژه در دوحه در پاییز آینده فیلم‌برداری خواهد شد. اویلو در بیانیه‌ای می‌گوید:
«نسخهٔ سینمایی ما از «اوتلو» به‌طرز مدرن و جسورانه است. برای پیاده‌سازی این هدف، به بازیگران بی‌باک نیاز دارید. سینتیا نه تنها استعدادی نسل‌ساز است بلکه دوستی عزیز است که همیشه مشتاق همکاری با او هستم؛ و ریچل یک رؤیا بود که در تولید صحنه‌ای اصلی ما در کنار او بازی می‌کرد و ستونی الهام‌بخش برای ساختن نگاه تازه به این داستان افسانه‌ای بود.»
تولید فیلم از تشویق جدید «قابلیت تولید قطر» بهره خواهد برد که بازپرداخت نقدی تا ۵۰٪ را فراهم می‌کند. بروکلی به همراه نیکی بنتهم و اویلو نقش تهیه‌کننده این فیلم را بر عهده خواهند داشت.
انتخاب بازیگران برای نقش‌های کلیدی همچون ایگو، کاسیو، بیانکا، برابنتیو و رودریگو در زمان دیگری اعلام خواهد شد.
واشنگتن — رپ‌خوانندهٔ برنده جایزهٔ گرمی، پراکازرل «پراس» میشل از گروه Fugees، روز پنجشنبه به حبس ۱۴ سال محکوم شد؛ او به‌خاطر ارتکاب جرم انتقال غیرقانونی میلیون‌ها دلار کمک‌های خارجی به کمپین بازانتخابی ۲۰۱۲ رئیس‌جمهور پیشین باراک اوباما، در این پرونده محکوم شد.
میشل، ۵۲ ساله، از بیان دفاع خود در دادگاه پیش از صدور حکم توسط قاضی ناحیه‌ای ایالات متحده کولین کولار‑کوتلی خودداری کرد.
در آوریل ۲۰۲۳، هیئت منصفهٔ فدرال میشل را به ده اتهام، از جمله توطئه و عمل به‌عنوان نمایندهٔ غیرثبت‌شدهٔ یک دولت خارجی، محکوم کرد. دادگاه در واشنگتن، دی‌سی، شامل شهادت بازیگر لئوناردو دی‌کاپریو و دادستان پیشین جف سشنز بود.
دادستانان وزارت دادگستری اظهار داشتند راهنمایی‌های فدرالی در خصوص حکم‌گذاری، حبس ابد برای میشل توصیه می‌کند؛ آنها او را «به‌دلیل پول، به کشورش خیانت کرد» و «بدون عذرخواهی و بی‌وقفه در اجرای طرح‌هایش دروغ گفت» توصیف کردند.
آنها نوشتند: «حکم او باید گستردگی و عمق جرائمش، بی‌توجهی او به خطرهایی که برای کشورش به‌وجود آورد، و بزرگی حرص و طمع او را منعکس کند.»
وکیل مدافع پیتر زایدنبرگ اظهار کرد که حبس ۱۴ ساله موکلش «کاملاً نامتناسب با جرم» است. طبق گفتهٔ وکیلش، میشل قصد دارد نسبت به محکومیت و حکم خود تجدیدنظر کند.
زایدنبرگ پیشنهادی به حبس سه ساله داده بود. وکلای میشل در یک پروندهٔ دادگاهی بیان کردند که حبس ابد برای میشل «به‌طرز شگفت‌آوراً سنگین» است؛ چرا که این نوع حکم معمولاً برای تروریست‌های کشنده و رهبران کارتل‌های مواد مخدر اختصاص دارد.
آنها نوشتند: «موضع دولت طوری است که بازرس جاورت را به لرزه می‌اندازد و در واقع نشان می‌دهد چقدر به‌راحتی می‌توان از راهنمایی‌ها بهره‌برداری کرد تا نتایج غیرمنطقی تولید شود، و چقدر این راهنمایی‌ها، حداقل در این مورد، برای تعیین یک حکم عادلانه و منصفانه، به‌طور ناکافی مجهز هستند.»
در نمایشگاه ده‌ها شیء از آرشیوهای شخصی وِس اندرسون به نمایش گذاشته شده‌اند که بسیاری از آنها برای اولین بار در بریتانیا به نمایش می‌رسند. – کپی‌رایت مت الکساندر PA Media Assignments
موزه طراحی لندن امروز نمایشگاه جدیدی را به افتخار وِس اندرسون، فیلم‌سازی که به‌خاطر آثار بصری چشم‌نوازی‌اش مشهور است، افتتاح کرد.
این اولین بازنگری به آثار سینمایی متمایز کارگردان آمریکایی، که با همکاری لا سینیما‌تِک فرانسه در پاریس ساخته شد و در مارس ۲۰۲۵ به نمایش درآمد.
در نمایشگاه ده‌ها شیء از آرشیوهای شخصی وِس اندرسون به نمایش گذاشته شده‌اند که بسیاری از آنها برای اولین بار در بریتانیا به نمایش می‌رسند.
داستان‌های طراحی پشت فیلم‌های نمادین وِس اندرسون را کشف کنید
وِس اندرسون: آرشیوها به فهرست آثاری که کارگردان طی سه دهه ساخته است، می‌پردازد.
این نمایشگاه مهم، سیر تحول فیلم‌های وِس اندرسون را از آزمایش‌های اولیهٔ دههٔ ۱۹۹۰ تا تولیدات اخیر، به‌همراه همکاری‌های او با همکاران خلاق کلیدی و دیرینه، ترسیم می‌کند.
این نمایشگاه بیش از ۷۰۰ شیء را که هنر دقیق کارگردان در ساخت فیلم را به نمایش می‌گذارد، گردآوری کرده است. لوک هیز
به بازدیدکنندگان این فرصت داده می‌شود تا داستان‌های طراحی پشت فیلم‌های برنده جایزه و نمادین همچون هتل گرند بوداپست، داستان شگفت‌انگیز هنری شُگر، آقای فاکس و جزیره سگ‌ها را بررسی کنند.
«از جذابیت ملانکولیک تنن‌بیام‌های سلطنتی تا ماجراجویی جوان‌پسند پادشاهی ماه، کشف کنید که چگونه چشم‌انداز منحصربه‌فرد اندرسون و تعهد او به جزئیات، برخی از تأثیرگذارترین فیلم‌های بصری و احساسی زمان اخیر را خلق کرده‌اند»، موزه می‌گوید.
هتل گرند بوداپست و یک کوسه مکانیکی
این نمایشگاه بیش از ۱۰۰ شیء را که به‌صورت دقیق هنر کارگردان در ساخت فیلم را از طریق استوری‌بردهای اصلی، عکس‌های پلاریو، طرح‌ها، نقاشی‌ها، دفترچه‌های دست‌نویس، عروسک‌ها، مدل‌های مینیاتوری، و ده‌ها لباس پوشیده توسط شخصیت‌های محبوب، به نمایش می‌گذارد، گردآوری می‌کند.
یکی از نکات برجسته، مدل بزرگ به رنگ صورتی شکرالودهٔ هتل گرند بوداپست است که برای ضبط نمای ساختمان در فیلم ۲۰۱۴ به کار رفته است. این مدل با بیش از ۳ متر عرض، یکی از بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین قطعات در نمایشگاه می‌باشد.
این نمایشگاه شامل عروسک‌های اصلی استاپ موشن است. لوک هیز
همچنین دستگاه‌های فروش خودکار از شهر شهاب و کت پشمی FENDI که گوینث پالترو به‌عنوان مارگو تنن‌بام در تنن‌بیام‌های سلطنتی پوشیده بود، به نمایش گذاشته شده‌اند.
عروسک‌های اصلی استاپ موشن موجودات دریایی تخیلی، از جمله کوسه‌ای مکانیکی با طرح جگوار که در زندگی زیرآب به همراه استیو زیسو ظاهر می‌شود، آقای فاکس که سوئیت کوردورو شناخته‌شده‌اش را به تن دارد، و سگ نمایشی نات‌میگ همراه با صحنه‌های مینیاتوری وجود دارند.
وِس اندرسون: آرشیوها به فهرست آثاری که کارگردان در طول سه دهه ساخته است، می‌پردازد. لوک هیز
همچنین اشیائی از فیلم بلند اخیر او، طرح فینیقی به نمایش گذاشته شده‌اند. این موارد شامل یک پیپ از دان‌هیل و خنجر جواهرآراسته‌ای است که توسط هنرمند معاصر و مجسمه‌ساز هارومی کلوسوسکاد رولا ساخته شده است.
این نمایش شامل نمایش چهار فیلم کوتاه است: فیلم کوتاه ۱۴ دقیقه‌ای Bottle Rocket؛ هتل شوالیه (۲۰۰۷)، پیش‌درآمدی برای دراجیلینگ لیمیتد؛ و کاستلو کاوالکانتی (۲۰۱۳) که با همکاری پرادا ساخته شده است.
علاوه بر وسایل و صحنه‌های تمام‌شده، این نمایشگاه شامل مواد در حال پیشرفت و ماکت‌ها نیز می‌شود و به تنوع تکنیک‌های سنتی و دست‌ساز فیلم‌سازی که کارگردان همچنان در آثار خود گرامی می‌دارد، به‌ویژهٔ مرتبط با عروسک‌ها و انیمیشن استاپ موشن، می‌پردازد.
جورما توممیلا در فیلم «سیسو: راه انتقام». (سونی پیکچرز)
نمایش اکشن چشم‌نوازی سال، مردی ۶۶ ساله را در یک کامیون سرعت‌گیر به تصویر می‌کشد. «سیسو: راه انتقام» هدف خود را در عنوان اعلام می‌کند — این یک نسخه کم‌هزینه و پرجنب‌وجوش از «مد مکس: فورِی رِد» است.
سال ۱۹۴۶ است و مکان داستان در بخشی از فنلاند است که به تازگی به اتحاد جماهیر شوروی پیوسته است. قهرمان‌مان، تکاور خسته فنلاندی به نام آاتامی کورپی (جورما توممیلا)، چهره‌اش را خاک پوشانده است. پس از اینکه در طول جنگ نازی‌ها را کشت، او به یک حمام گرم و دلپذیر نیاز دارد. (می‌توانید فیلم «سیسو» به کارگردانی جالماری هلندر در سال ۲۰۲۲ را برای دیدن آن قتل‌عام ببینید، اما من فقط از اینجا شروع می‌کنم.)
متأسفانه، کورپی نمی‌تواند استراحت کند. خانه چوپ‌خانه‌اش حالا در سرزمین شوروی قرار دارد. بنابراین کورپی خانه‌اش را تخریب می‌کند، چوب‌ها را در یک کامیون بار می‌گذارد و همراه با سگش که در صندلی جلو سوار است، ۷۵ مایل به سمت مرز جدید فنلاند می‌شتابد، در حالی‌که توسط یک آدم‌سخت برابر تعقیب می‌شود: افسر شیطانی ارتش سرخ ایگور دراگانوف (استیون لانگ از «آواتار») که مأموریت دارد این شورشی عامه‌پسند را نابود کند.
در زبان فنلاندی، «سیسو» به معنای پشتکار و استقامت است. اما زیرنویس لازم نیست. این داستان از طریق انفجارها، شلیک گلوله‌ها، نگاه‌های خیره‌دار و لبخندهای خشک روایت می‌شود. افسر روسی لانگ به انگلیسی صحبت می‌کند؛ کورپی توممیلا هیچ حرفی نمی‌زند — شخصیت سکوت می‌کند. اما او از یک دسته موتور سیکلت و یک هواپیما پیشی می‌گیرد. باید ببینید او با قطار چه می‌کند.
دوازده فیلمی که بیشترین انتظار را در این فصل تعطیلات داریم
از نامزدهای تازه‌ساز اسکار همچون «مارتی سوپریم» به بازی تیموتی شالامی تا بازآفرینی «آناکوندا»، هفته‌های پایانی سال ۲۰۲۵ برای همه چیز دارد.
«سیسو: راه انتقام» سرودی است از کلاسیک‌های پرشتاب همچون «دی‌هارد» و «ژنرال» اثر بستر کیتن. ادای احترام صریح هلندر می‌تواند به همان اندازه در بنزین نوشته شود و شعله‌ور گردد. مطمئنم که در این فیلم «فک‌ها» و «لوونی‌تونز» را نیز دیده‌ام، و حالا زمان مناسبی است برای اشاره به این که پروژهٔ بعدی او بازسازی «رامبو» است.
با این حال، خیره‌کننده‌ترین ترفند هلندر این است که او فیلمی ساخته که هنوز کاملاً به سبک خودش است. ترکیب او حس تازگی می‌بخشد، همان‌طور که موسیقی پرآواز جوری سپا و توماس واینولا با جسارت بوق‌های بلند انیوی موریونه و صداهای «وا‑وا‑واا» را می‌دزد، در حالی که آوازهای گلوئی فنلاندی خود را به آن می‌افزاید.
ماجراجویی همچون یک سریال ساختاربندی شده است که هر بخش با تهدیدی به‌ظاهر غیرممکن به نمایش می‌گذارد. به‌سرعت دو نکته واضح می‌شود. نخست، کورپی به‌طرز سرسختی سخت‌الکشدنی است و دراگانوف می‌داند این تعقیب تا زمان دیدن جسد دشمن‌اش پایان نمی‌یابد. (هرچیز کمتر از این به این معنی است که کورپی فرار کرده و در حال برنامه‌ریزی حرکت بعدی است.) دوم، دراگانوف خنده‌دار لانگ هر کس را که در راه او قرار بگیرد، ناکام می‌کند. وقتی یکی از دوچرخه‌سواران روسی خود را زیر می‌زند، با نارضایتی ناله می‌کند. چگونه جرات می‌کند این مرد تبدیل به مانع سرعت شود؟
هلندر و ویراستار جوهو ویرولاینن، صحنه‌های خونبار را به‌گونه‌ای به‌مانند کمدی فیزیکی تنظیم می‌کنند. آنها ریتمی چابک برای این دارند که یک قربانی چند بار می‌تواند پیش از آنکه به پخش شدن برسد، از فاجعه دوری کند. خشونت آن‌چنان فراوان است که تبدیل به کمدی می‌شود؛ حتی دو بار ما را به خنده‌دست از یک سر قطع‌شده می‌اندازد.
رمان اولین اثر جیک کورِل با عنوان «دنیای دوم» مریخی تازه مستقل را که تحت تأثیر مباحث واقعی سیاست فضایی، فناوری‌های نزدیک به آینده و تناقض‌های انسانی که هنگام ترک زمین با خود می‌آوریم، به تصویر می‌کشد.
تصویر جلد کتاب «دنیای دوم» کورِل (حق تصویر: تصویر جلد توسط Books Forward، پس‌زمینه توسط Pixabay)
اگر بشریت سرانجام بر روی سیاره‌ای دیگر تمدنی می‌سازد و بلافاصله اشتباهات قدیمی خود را تکرار کند، چه می‌شود؟ این سؤال، محور رمان «دنیای دوم»، اولین اثر تند و انتقادی جیک کورِل است. این داستان که در زمینهٔ ظهور یک ملت جداگانهٔ مریخی رخ می‌دهد، روایت‌گر فلیپ بوچن، پسر قدرتمندترین رهبر مستعمره، است که در دو دههٔ پرآشوب پیشرفت‌های علمی، نمایش‌های سیاسی و دردهای رشد فرهنگی بر روی سیارهٔ سرخ، مسیر خود را می‌پیماید.
کورِل طنز خود را بر پایهٔ علم واقعی نزدیک به آینده می‌نهد. مریخ او نه یک خیال دوردست است، بلکه گسترش منطقی گفت‌وگوهای جاری دربارهٔ اکتشاف فضایی است؛ از گسترش بخش خصوصی تا اخلاق استقرار در جهان‌های دیگر. با حفظ قابلیت تصدیق فناوری و رفتارهای انسانی که بیش از حد آشنا هستند، کورِل دنیایی می‌آفریند که هم آینده‌نگر است و هم به‌طرز ناخوشایند آشنا به نظر می‌رسد.
نتیجه یک داستان است که کاوش فضایی را جدی می‌گیرد و در عین حال پوچ‌بودن طبیعت انسانی را در آغوش می‌کشد. کورِل با ترکیب سادگی علمی اندی ویِر و لبهٔ انتقادی فوننوگات، مریخی را تجسم می‌کند که به همان اندازه توسط فیزیک، به همان اندازه توسط سیاست، خودخواهی و جاه‌طلبی شکل گرفته است.
در گفت‌وگوی پرسش و پاسخ زیر، او دربارهٔ علم، طنز و مباحث واقعی سیاست‌گذاری که الهام‌بخش «دنیای دوم» بوده‌اند، صحبت می‌کند؛ این کتاب در فوریهٔ ۲۰۲۶ منتشر خواهد شد.
فضا: «دنیای دوم» از مریخ هم به عنوان مرز واقعی و هم به عنوان نماد استفاده می‌کند. چه چیزی به‌طور خاص شما را به مریخ جذب کرد و چگونه تعادل بین قابلیت علمی واقعی فضایی و طنز و تخیل پیش‌بینی‌گر را برقرار کردید؟
کورِل: من همیشه به هرچیزی که به فضای بیرونی مرتبط باشد، علاقه داشته‌ام. این موضوع دورترین لبه‌های تخیل ما را فعال می‌کند؛ گستردگی، فیزیک‌های عجیب، ناشناخته. آینده نیز همان حس شگفتی ذاتی و امکانات بی‌پایانی دارد. اما در روایت، اگر بیش از حد به جلو بروید یا از آنچه در واقع در کیهان مشاهده کرده‌ایم دور شوید، می‌تواند انتزاعی و کمتر قابل ارتباط شود. یک مریخ نزدیک به آینده برایم نقطه میانی ایده‌آل به‌نظر می‌رسید، به‌ویژه که مردم در حال برنامه‌ریزی برای مستعمره‌سازی هستند. این سیاره‌ای کاملاً جداگانه است، اما همچنان همسایهٔ نزدیک ماست — نسبی‌ً. ساختن دنیایی بر روی سیارهٔ سرخ به من آزادی خلاقانهٔ بی‌نظیری داد، در حالی که همه چیز به تجربهٔ ما پیوند خورده بود…
هدف من این بود که جهان را از لحاظ علمی قابل تصدیق نگه دارم، سپس به‌اندازه‌ای آن را خم کنم که خنده‌دار باشد. چیزی که ممکن است امروز برای ما مضحک به‌نظر برسد، اما برای شخصیت‌های ساکن در آن واقعیت کاملاً طبیعی به‌نظر می‌آید.
Space.com: داستان شما یک ملت مریخی تازه‌استقلال را تصور می‌کند که با هویت سیاسی، فرهنگ و میراث درگیر است. گفت‌وگوهای واقعی درباره سیاست فضایی، اخلاق مستعمره‌سازی و ملی‌گرایی سیاره‌ای چگونه بر ساختن جهان‌سازی شما تأثیر گذاشت؟
ساختن جهان‌سازی همیشه بخش مورد علاقه من در فرایند نوشتن بوده و از به‌کارگیری مسائل واقعی جهانمان و ترکیب آنها در یک مکان کاملاً تخیلی لذت می‌برم. وقتی به سیاست فضایی و اخلاق مستعمره‌سازی می‌نگریم، می‌بینیم که همه چیز هنوز به‌طور کامل تثبیت نشده است. هیچ‌کس «مالک» مریخ یا ماه نیست. حتی بر روی زمین، مرزها و مالکیت زمین به‌دلیل تصمیمات ما وجود دارد و اختیار تنها از توانایی اجرای آن می‌آید. امروزه اوضاع پیچیده‌تر است، اما این همچنان پایه‌ای است که همه چیز بر آن استوار است. در آغاز آمریکا، مستعمره‌نشینان زمین بومی را به‌سادگی چون توانستند تصرف کردند. مستعمره مریخ من به‌سرعت تبدیل به تمثیل کاملی برای سیزده مستعمرهٔ اولیه شد و خلاء بین سیارات به‌مانند یک اقیانوس اطلس بسیار بزرگ شد. الگو آشنا بود. در مستعمره‌سازی، ابتدا کاوشگران می‌آیند، سپس سرمایه‌گذاران، پس سیاست‌مداران. شرکتی شبیه به SpaceX به‌احتمال زیاد اولین بار به مریخ خواهد رسید — در این مورد هم به‌عنوان کاوشگر و هم سرمایه‌گذار عمل می‌کند. و جنبش استقلال مریخی در نهایت شبیه یک انقلاب شرکتی خواهد شد؛ اعتصابی اتحادیه در لباس‌های فضایی. اما همه این‌ها همان الگوست، فقط با برندینگ متفاوت.
Space.com: بسیاری از آثار علمی‑تخیلی مریخ را به‌عنوان درگاه فرار بشر — یک آغاز تازه — می‌نگرند. در «دنیای دوم»، نقص‌های خود را با خود می‌آوریم. به‌نظر شما بزرگ‌ترین مانع واقعی که از ساختن جهانی بهتر در فضا جلوگیری می‌کند چیست؟
طبیعت انسانی — به‌ویژه طمع — بزرگ‌ترین مانع است. می‌توانیم انسان‌ها را از زمین ببریم، اما هنوز غرایز، اضطراب‌ها و جاه‌طلبی‌های خود را با خود می‌آوریم؛ این ویژگی‌ها را نمی‌توان از یک گونه حذف کرد. اما دیدگاه من کاملاً بدبینانه نیست. اگر به تاریخ نگاه کنیم، خودمان را به‌صورت گام‌به‌گام و قابل‌توجهی بهبود داده‌ایم. در مورد ایالات متحده، با کنار گذاشتن سیاست، می‌توانیم بپذیریم که مؤسسان جمهوری، دمکراسی را ایجاد کردند که گامی بزرگ نسبت به زندگی تحت سلطنت بود. از آن زمان تا کنون در حال پالایش و تنظیم هستیم. اشتباهاتی رخ دادند و همچنان رخ می‌دهند؛ این وضعیت کامل نیست و به‌احتمال زیاد هیچ جامعهٔ فضایی آینده‌نگر نیز کامل نخواهد بود. پیشرفت به بازاری از ایده‌ها نیاز دارد و برای وجود چنین مارکتی، مردم نمی‌توانند همه یکسان باشند. تنوع فکری نوآوری را به همراه دارد، البته به همراه بازیگران بد، ایده‌های ناآینده و گاهی خطاهای فاجعه‌آمیز؛ شما تمام طیف را دریافت می‌کنید و باید خوب را همراه با بد بپذیریم. در این معادله، «بد» تقریباً همیشه طمع است. اگر انگیزه‌های فضایی با ساختن جهانی بهتر هم‌راستا نباشند، اگر سود بر هدف برتری داشته باشد، فقط به‌دلیل حضور در یک سیارهٔ جدید ما ناگهان روشن‌فکر نخواهیم شد. چه زمین، مریخ یا یک سیارک که استخراج می‌کنیم باشد، چالش یکسان است: اگر پول ما را به سوی یک یوتوپیا در فضا هدایت نکند، این اتفاق رخ نخواهد داد.
Space.com: تأثیرات شما از صدای علمی‑تخیلی مستحکم مانند اندی ویِر تا روایت‌گران بی‌منطق‌تر گسترش می‌یابد. چگونه ترکیبی از واقع‌گرایی علمی، تخیل پیش‌بینی‌گر و شوخ‌طبعی را ایجاد می‌کنید در حالی که همچنان به جدیت کاوش فضایی احترام می‌گذارید؟
من کاملاً معتقدم که استقرار در فضا حتمی است. انسان‌ها همواره کاوشگر بوده‌اند، در جستجوی مکان‌های بهتر، مواد بهتر، سیستم‌های بهتر — به عبارت دیگر، پیشرفت. در طول تاریخ، مردم علیه پیشرفت می‌جنگیدند، اما همیشه بازنده بودند. افرادی که در کالسکه‌های اسبی سرمایه‌گذاری کرده بودند، نسبت به خودروها خوشحال نبودند، اما خودروها برای محافظت از صنعت کالسکه‌ها از میان نخواهند رفت؛ زیرا صنعت خودرو سودآورتری دارد. به همان شکل، مستعمره‌سازی در مریخ صرفاً یک فرضیه نیست؛ در حال پیشرفت است. مردم هم‌اکنون به‌طور فعال در پی آن هستند. و پس از استقرار در مریخ، به سمت ماه‌های مشتری یا زحل می‌نگریم. پس از آن، به سیارات خارج از منظومهٔ شمسی چشم می‌دوزیم. این فقط مسألهٔ افق زمانی است.
برک لین، خیابانی در شرق لندن، به رنگ زرد رنگ‌آمیزی شد تا انتشار فیلم جدید ویکد – «ویکد: For Good» را جشن بگیرد.
این نصب هنری از طریق همکاری یونیورسال انگلستان، کارخانه آبجوسازی ترومن و شورأ تاور هاملتز به‌وجود آمد.
شش هنرمند برای نقاشی دیوارنگاره‌های موضوعی ویکد در امتداد مسیر مأمور شدند؛ از جمله: تایا دِ لا کروز، جیمز کوکرن (به‌نام جیمی سی)، تام بلکفورد، آقای سنز، سوفی مس و نیکلاس دیكسون.
آقای سنز به بی‌بی‌سی گفت که پس از تماشای فیلم ویکد همراه با دخترانش، طرفدار آن است و دربارهٔ این نقاشی اظهار داشت: «من مجبور شدم این کار را در دو روز انجام دهم، و واضح است که در این هوای بسیار سرد، کار دشواری بود.»
آقای سنز از میان گروهی از هنرمندانی بود که برای نقاشی دیوارنگاره‌ها در طول برک لین دعوت شده بودند.
ایندیا یانگ، مدیر عملیات رویدادهای کارخانه آبجوسازی ترومن، گفت: «هیچ‌جایی مثل برک لین نیست و در ترومن، خانهٔ نمادین خلاقیت و فرهنگ شرق لندن، تخیل و فردیت در مرکز توجه قرار می‌گیرند.»
در همکاری با Wicked: For Good، ما بسیار خوشحالیم که برک لین زرد را با یک تحول شگفت‌انگیز به زندگی می‌آوریم.
برک لین زرد تا دوم دسامبر در همان مکان باقی خواهد ماند.
روز مکوگان و متیو لیلد در فیلم Scream.Lionsgate Entertainment; MovieStillsDB.com
رفته اما فراموش‌نشده! بهترین دوست سیدنی پرکست، تاتوم ریلِی، در Scream (1996) پس از یک حادثه ناخوشایند با درب گاراژ به مرگ خونین رسید، اما قسمت بعدی این سلسله ترسناک محبوب، به‌طرز ویژه‌ای به این شخصیت ادای احترام می‌کند.
در 30 اکتبر، اولین تریلر Scream 7 تأیید کرد که سیدنی (نیو کمپبل) هرگز از به‌خاطر سپردن دوست شجاع‌اش که همیشه پشت‌وانی‌اش بوده است، دست نکشیده است. او حتی دختر بزرگ‌اش (ایزابل می) را به نام او نام‌گذاری کرده — و روز مکوگان نمی‌توانست خوشحال‌تر باشد! در مصاحبه‌ای در نوامبر با Scream Obsessed، ستارهٔ Charmed، 52 ساله، گفت شنیدن این خبر «قلبش را خوشحال کرد».
“و می‌دانم که این باعث خوشحالی بسیاری دیگر هم شده است”، او افزود. “احساس درست و خوب دارد. تاتوم زنده است.”
مکوگان همچنین فاش کرد که آنچه ابتدا او را به فیلم و امکان ایفا کردن نقش تاتوم جذب کرد، تقریباً تمام جوانب آن بود.
“اولین چیزی که باعث شد بخواهم تاتوم ریلِی را به زندگی بازگردانم، کل متن فیلم بود. در هر صفحه لحظات نابغه‌ای بود که پیش از این ندیده بودم و صادقانه بگویم، از آن زمان، در همان سطح، این اثر کاملاً بی‌نقص بود… وقتی تاتوم کاملاً خودش است و می‌گوید: «لطفاً مرا نکشید، آقای Ghostface … می‌خواهم در دنباله حضور داشته باشم»، من گفتم: «آه، می‌توانم این کار را انجام دهم. بزن بریم.»”
تریلر Scream 7 را در زیر مشاهده کنید.
«Scream 7» به اصول اولیه باز می‌گردد: داستانی با محوریت سیدنی
در حالی که انتظار نمی‌رود مکوگان در این دنباله ترسناک که به‌شدت منتظر است، حضور واقعی داشته باشد، Scream 7 تمام تمرکز را دوباره به سوی سیدنی خواهد برد. پس از اینکه به‌دلیل اختلاف حقوقی در Scream 6 از حضور در این فیلم امتناع کرد، کمپبل، 52 ساله، سال گذشته به Entertainment Tonight گفت که همان‌که مفهوم به او ارائه شد، «دست» به پروژهٔ بعدی «گرفت».
“این فیلم‌ها را دوست دارم، مشارکت در آنها برایم بسیار سرگرم‌کننده است؛ قدردانشان هستم و هرگز نمی‌توانستم تصور کنم که بخشی از یک فیلم باشم که این‌قدر دهه‌ها دوام داشته باشد… هواداران دیوانه‌وارند، آنها فوق‌العاده‌اند و به‌شدت به این فیلم‌ها عشق دارند. من مشتاقم که به آنها فیلم جدیدی ارائه دهم!”
او در اوایل امسال همچنین فاش کرد که وقتی هواداران این بار سیدنی را می‌بینند، او در «موقعیت بسیار خوبی» خواهد بود — حداقل در ابتدا.
“سیدنی خوشحال است. او مادر است، خانواده‌ای دارد، احساس امنیت می‌کند و واقعاً سعی کرده گذشته‌اش را پشت سر بگذارد”، او در مصاحبه‌ای در اکتبر با ET توضیح داد.
همچنین در این فرنچایز حضور دارند: کورتنی کوکس به‌عنوان خبرنگار گیل ویترز، دیوید آرکات به‌عنوان معاون متوفی که به شریفت تبدیل شده‌است دیوی ریلِی، متیو لیلد به‌عنوان یکی از قاتلان اصلی Ghostface که تصور می‌شود مرده‌اند، استو ماچر، و تازه‌واردهای فرنچایز جاسمین ساوی براون و میسون گودینگ در نقش‌های میندی و چاد میکس‑مارتین. اعضای بازیگری که برای اولین بار در Scream حضور می‌یابند شامل مکنا گریس، جوئل مک‌هیل، آنا کمپ، ایتن امبری و مارک کونسیولوس هستند.
فیلم Scream 7 را از تاریخ 27 فوریه 2026 در سینماها تماشا کنید.
