دسته: فیلم

موزه دیزاین درهای خود را به بیش از ۷۰۰ شیء باز می‌کند؛ شامل وسایل صحنهٔ فیلم «طرح فنیقی» (۲۰۲۵) و لباس‌های نمادین

خلاصه

• موزه دیزاین در لندن نمایش «وس اندرسن: آرشیوها» را رونمایی کرد؛ نخستین بازنگری او در بریتانیا که بیش از ۷۰۰ شیء را در طول سه دهه به نمایش می‌گذارد
• از نکات برجسته می‌توان به مدل عظیم به رنگ صورتی شکرک هتل گراند بوداپست، کت پشمی فندی گینِث پالترو، و عروسک‌های استاپ‑موشن اشاره کرد
• نمایشگاه از ۲۱ نوامبر ۲۰۲۵ تا ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۶ برگزار می‌شود و شامل اشیایی از فیلم اخیر او طرح فنیقی است

موزه دیزاین در لندن رسماً نمایش «وس اندرسن: آرشیوها» را رونمایی کرد؛ بازنگری برجسته‌ای که آثار این کارگردان مورد تحسیر جهانی را جشن می‌گیرد. این نخستین باری است که آرشیوهای گسترده‌اش در بریتانیا به نمایش گذاشته می‌شود و نمایشگاه بیش از ۷۰۰ شیء که دورهٔ سه دههٔ کارنامه‌اش را پوشش می‌دهد، به نمایش می‌گذارد.

این مجموعه نگاهی بی‌سابقه به فرآیند دقیق وس اندرسن ارائه می‌دهد و اشیایی از اولین فیلم او در سال ۱۹۹۶، راکت بطری، تا آخرین فیلم بلندش طرح فنیقی (۲۰۲۵) را به نمایش می‌گذارد. از نکات برجسته می‌توان به مدل شگفت‌انگیز به رنگ صورتی شکرک نمای هتل گراند بوداپست اشاره کرد که عرض بیش از سه متر دارد. همچنین کت پشمی فندی نمادینی که گینِث پالترو به‌ عنوان مارگو تینن‌باوم پوشیده بود، از دیگر موارد برجسته است.

بازدیدکنندگان می‌توانند نزدیک به عروسک‌های اصلی استاپ‑موشن فیلم‌های آقای روباه شگفت‌انگیز و جزیره سگ‌ها شوند، از جمله آقای روباه که در کت جین‌پوش امضایی خود ظاهر می‌شود. این نمایش که حاصل همکاری سینما‌تک فرانسه و موزه دیزاین است، شامل نمایش ویژهٔ فیلم کوتاه ۱۴ دقیقه‌ای راکت بطری و اشیایی از طرح فنیقی می‌شود؛ از جمله خنجری جواهرفشانی‌دار و پیپ دان‌هیل.

نمایشگاه از ۲۱ نوامبر تا ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۶ برای عموم باز است.

توسط ربکا ان هووز

ده‌ها شیء از آرشیو شخصی اندرسون به نمایش گذاشته شده‌اند که بسیاری برای اولین بار در بریتانیا به نمایش در می‌آیند.

موزه طراحی لندن امروز نمایشگاه جدیدی را به یاد وس اندرسون، فیلمساز مشهور به آثار بصری چشم‌نوازی‌اش، افتتاح کرد.

این نخستین نمایش‌نگاه اختصاصی به کارهای سینمایی متمایز کارگردان آمریکایی است که با همکاری لا سینیما‌تک فرانسِه در پاریس تهیه شده و نمایش آن در مارس ۲۰۲۵ به صحنه رفت.

ده‌ها شیء از آرشیو شخصی اندرسون به نمایش گذاشته شده‌اند که بسیاری برای اولین بار در بریتانیا به نمایش در می‌آیند.

کشف داستان‌های طراحی پشت فیلم‌های نمادین وس اندرسون

وس اندرسون: آرشیوها به فهرستی می‌پردازد که کارگردان طی سه دهه سالگی خود جمع‌آوری کرده است.

این نمایشگاه برجسته تحول فیلم‌های اندرسون را از آزمایش‌های اولیهٔ دههٔ ۱۹۹۰ تا تولیدات اخیر، به همراه همکاری‌های طولانی‌مدت با همکاران خلاق اصلی، به تصویر می‌کشد.

به بازدیدکنندگان فرصتی می‌دهد تا داستان‌های طراحی پشت فیلم‌های برنده جوایز و نمادین همچون هتل بزرگ بوداپست، داستان شگفت‌انگیز هنری شکر، آقای روباه شگفت‌انگیز و جزیرهٔ سگ‌ها را کشف کنند.

«از جذابیت ملانکولیک تیلن‌بام‌های سلطنتی تا ماجراجویی جوانانهٔ پادشاهی ماه‌طلوع، کشف کنید که چگونه دیدگاه منحصر به‌فرد اندرسون و دقت بی‌نظیر او، برخی از جذاب‌ترین فیلم‌های بصری و احساسی زمان ما را به وجود آورده‌اند»، موزه می‌گوید.

هتل بزرگ بوداپست و یک کوسه مکانیک‌دار

این نمایشگاه بیش از ۷۰۰ شیء را گرد هم می‌آورد که مهارت دقیق کارگردان در ساخت فیلم را از طریق تخته‌بردهای اصلی، عکاسی‌های پلی‌روئید، طرح‌ها، نقاشی‌ها، دفترچه‌های دست‌نویس، عروسک‌ها، مدل‌های مینیاتوری و ده‌ها لباس شخصیت‌های محبوب، به نمایش می‌گذارد.

یکی از نکات برجسته، مدل شگفت‌انگیز صورتی‌شکلاتی هتل بزرگ بوداپست است که برای ضبط نماهای ساختمان فیلم ۲۰۱۴ استفاده شد. این مدل با بیش از ۳ متر عرض، یکی از بزرگ‌ترین و به‌خوبی شناخته‌شده‌ترین آیتم‌های موجود در نمایشگاه است.

همچنین در نمایش ماشین‌فروش‌های خودکار از شهر شهاب‌سنگ و پالتوی خز فندی که گینت پالترو در نقش مارگو تنن‌بام در تیلن‌بام‌های سلطنتی پوشیده بود، به نمایش گذاشته شده است.

عروسک‌های اصلی استاپ موشن موجودات دریایی خیال‌انگیز، شامل کوسهٔ مکانیزه‌ای با طرح جگوار چاپ‌شده که در فیلم زندگی زیرآبی به کار رفته، به همراه استیو زیسو؛ آقای روباه که کت مخملی خاص خود را به تن دارد؛ و نات‌مگ، سگ نمایشی که در کنار صحنه‌های مینیاتوری قرار دارد، به نمایش گذاشته شده‌اند.

همچنین اشیائی از جدیدترین فیلم بلند او، طرح فینیقی به نمایش گذاشته شده‌اند. از جمله یک لوله از برند دون‌هیل و یک خنجر جواهرآرا که توسط هنرمند معاصر و مجسمه‌ساز هارومی کلوسوسکاده رول ساخته شده است.

این نمایش شامل نمایش چهار فیلم کوتاه است: فیلم کوتاه ۱۴ دقیقه‌ای راکت بطری؛ هتل شوالیه (۲۰۰۷) که پیش‌درآمدی برای دارژیلینگ محدود است؛ و کاسلو کاوالکانتی (۲۰۱۳) که در همکاری با برند پرادا ساخته شده است.

علاوه بر پرکارهای تکمیل‌شده و صحنه‌های نهایی، نمایشگاه شامل مواد در حال ساخت و ماکت‌هاست و به تنوع تکنیک‌های سنتی و دست‌ساز فیلم‌سازی می‌پردازد که کارگردان همواره آن‌ها را در آثار خود، بویژه در ارتباط با عروسک‌ها و انیمیشن استاپ موشن، جشن می‌گیرد.

نمایش اکشن برجسته سال با مردی ۶۶ ساله در یک کامیون پرسرعت به صحنه می‌آید. “Sisu: Road to Revenge” هدف خود را در عنوان می‌گوید — این یک ترجمه سرسخت و مستقل از “Mad Max: Fury Road” است.

سال ۱۹۴۶ است و مکان داستان بخشی از فنلاند است که به‌تازگی تحت کنترل شوروی درآمده. قهرمان ما، یک سرباز فنلاندی خسته به نام آتامی کورپی (جورما تومیلا)، که خاکی بر هر چین پیشانی‌اش دارد. پس از این‌که در طول جنگ به نابودی نازی‌ها پرداخته بود، به یک حمام گرم و دلپذیر نیاز دارد. (شما می‌توانید فیلم “Sisu” به کارگردانی جلماری هلندر در سال ۲۰۲۲ را برای دیدن آن کشتار تماشا کنید، اما من همین‌جا شروع می‌کنم.)

متأسفانه، کورپی نمی‌تواند آرام بگیرد. خانه‌چادری او در حال حاضر در قلمرو شوروی است. بنابراین کورپی خانه‌اش را جدا می‌کند، چوب‌ها را به داخل یک کامیون باری می‌گذارد و با سگی که در صندلی جلو (به‌عنوان شات‌گان) نشسته، ۷۵ مایل به سمت مرز جدید فنلاند می‌رانید؛ در حالی که یک سخت‌دست برابر با او در تعقیب است: افسر شیطانی ارتش سرخ ایگور دراگنوف (استیفن لنگ از “Avatar”) که تحت دستور نابودی این شورشی مردمی است.

در زبان فنلاندی، “sisu” به معنای استقامت و صلابت است. اما زیرنویس لازم نیست. این داستان از طریق انفجارها و آتش‌سوزی‌ها، نگاه‌های تیز و لبخندهای طعنه‌آمیز بیان می‌شود. لنگ، پادشاه روسی، به انگلیسی صحبت می‌کند؛ کورپی که توسط تومیلا به تصویر کشیده شده، هیچ کلمه‌ای نمی‌گوید — شخصیت او ساکت است. اما او می‌تواند از یک دسته موتور‌سیکلت و یک هواپیما پیشی بگیرد. باید ببینید او با یک قطار چه می‌کند.

دوازده فیلمی که در این فصل تعطیلات بیشترین انتظار را داریم

از نامزدهای تازه‌وارده اسکار مثل “Marty Supreme” با بازی تیموتی شالامِه تا بازسازی “Anaconda”، هفته‌های پایانی سال ۲۰۲۵ برای همه چیزی دارد.

“Sisu: Road to Revenge” یک سرود تجلیل از کلاسیک‌های پرشتاب مثل “Die Hard” و “The General” از باستر کیتون است. تجلیل‌های بی‌پروای هلندر گویی با بنزین نوشته و به شعله کشیده می‌شوند. مطمئنم که در آن “Jaws” و “Looney Tunes” هم دیده‌ام، و اکنون زمان مناسبی است تا بگویم پروژهٔ آینده او بازسازی “Rambo” است.

با این حال، برجسته‌ترین کار هلندر این است که او فیلمی ساخته که کاملاً به سبک خودش باقی مانده است. ترکیب او تازه به نظر می‌رسد، همان‌طور که موسیقی پرآوازه‌ی جوری سپه‌ و توماس واینولا با جسارت از هورن‌های سرفراز انیوی موریکونه و صدای واااه الهام می‌گیرد، در حالی که به‌همراه سرودهای گلوخوانی فنلاندی خود این ترکیب را تکمیل می‌کند.

ماجراجویی به‌صورت یک سریال ساختاربندی شده است که در هر بخش یک تهدید به‌ظاهر غیرممکن ظاهر می‌شود. به‌سرعت چند نکته آشکار می‌شود. اولاً، کورپی به‌طور سرسختی غیرقابل‌کشتن است و دراگنوف می‌داند این تعقیب تا زمان مشاهده جسد دشمنش پایان نمی‌یابد. (هرچیز کمتر از آن یعنی کورپی فرار کرده و در حال برنامه‌ریزی برای حرکت بعدی‌اش است.) دوم این که دراگنوف خنده‌دار استیفن لنگ هرکسی را که سر راهش باشد خرد می‌کند. زمانی که یکی از سواران روسی خود را رانده می‌کند، با خشم زمزمه می‌کند. چه جرأت دارد که مردی به یک مانع سرعت تبدیل شود؟

آه، و هرج و مرج به‌سرعت شدت می‌گیرد. به‌محض این‌که کورپی از بخش سوم دیوانه‌وار، با عنوان “Motor Mayhem”، عبور کرد، دراگنوف عصبانی به تیمش می‌گوید «جهنم را رها کنید». حالا؟ ما قبلاً آن‌جا رفتیم و برگشتیم — و تنها ۳۰ دقیقه از زمان فیلم گذشته و یک ساعت دیگر باقی مانده.

هلندر و تدوینگر ژوهو ویرو لاینن کارهای خونین را همچون کمدی فیزیکی تنظیم می‌کنند. آنها ریتمی چابک برای تعداد دفعاتی که یک قربانی می‌تواند پیش از پخش شدن فاجعه از آن عبور کند، دارند. خشونت آن‌قدر بزرگ است که به کمدی تبدیل می‌شود؛ حتی باعث می‌شود دو بار به سر جدا شده بخندیم.

تریلر رسمی «بازگشت به سیلنت هیل»، فیلم اکشن‑ترسناک پیش‌رو که توسط کنامی و سین‌ورس توزیع می‌شود، را تماشا کنید. هیجان‌انگیزی که از فرنچایز بازی ویدئویی نمادین الهام گرفته، در ۲۳ ژانویه ۲۰۲۶ در سینماها به نمایش می‌رسد.

هنگامی که نامه‌ای مرموز او را برای جستجوی عشق از دست رفته‌اش به سیلنت هیل می‌کشاند، جیمز شهر شناخته‌شده‌ای را می‌بیند که دیگر همانند گذشته نیست؛ با افراد آشنا و تازه روبه‌رو می‌شود و به تردید در مورد سلامت روان خود می‌رسد.

در «بازگشت به سیلنت هیل»، هانا امیلی اندرسن، جرمی ایروین، رابرت استرنج، ایوی تمپل‌تون، پیرس ایگان، ایو مکلین، امیلی کاردینگ و دیگران نقش‌آفرینی می‌کنند. این فیلم به کارگردانی کریستوف گانس و توسط کریستوف گانس، هیرویوکی اوواکو و ویلیام جوزف اشنایدر نوشته شده است.

«بازگشت به سیلنت هیل» در تاریخ ۲۳ ژانویه ۲۰۲۶ در سینماها به اکران می‌رسد.

استیون سادربرگ در جشنوارهٔ فیلم دوحهٔ اولین دربارهٔ مستند مورد انتظار خود صحبت کرد؛ جایی که آخرین فیلم او به نام «The Christophers» پس از اکران اولیه در تورنتو، به‌صورت بین‌المللی معرفی می‌شود.

استیون سادربرگ مستند هنوز بدون عنوان خود را که حول مصاحبهٔ نهایی جان لینون می‌چرخد، به پایان رسانده است؛ او این مستند را «یک سند تاریخی شگفت‌انگیز» توصیف می‌کند که «امروزه حتی بیش از پیش مرتبط است» نسبت به ۴۵ سال پیش، در روز سرنوشت‌ساز ۸ دسامبر ۱۹۸۰، زمانی که لینون کشته شد.

«من از این پروژه هیجان‌زده‌ام»، سادربرگ گفت؛ او در جشنوارهٔ فیلم دوحهٔ نخستین این‌گونه اظهار داشت که آخرین فیلم او «The Christophers» پس از اکران اولیه در تورنتو، به‌صورت بین‌المللی منتشر می‌شود.

آریانا گرانده و سینتیا ارِیوا به‌هم می‌پیوندند با فیلمساز Jon M. Chu در دومین قسمت اقتباس یونیورسال از نمایش‌نامه و کتاب مشهور برادوی.

هیچ جایی مثل خانه نیست — مگر اینکه بخواهید جادوگران اوز را که به پردهٔ بزرگ باز می‌گردند، ببینید.

فیلم پرچم‌دار یونیورسال برای شکرگزاری «Wicked: For Good» تقریباً تضمین می‌کند که با یک جشن شکرگزاری رکوردی – بیش از ۱۲۰ میلیون دلار در بازار داخلی و بیش از ۲۰۰ میلیون دلار در سطح جهان – گیشهٔ سینما را که در وضعیت دشواری است، احیا کند. این می‌تواند بهترین شروعی باشد که تا به‌حال برای اقتباس موزیکال برادوی به‌دست آمده است. استودیوی فیلم‌ساز برای مدیریت انتظارات، اعلام کرده که هر میزان نزدیک به ۱۱۵ میلیون دلار در بازار شمالی آمریکا، موفقیتی بزرگ محسوب می‌شود.

Wicked: For Good دومین عنوان در اقتباس بزرگ‌پردهٔ بلندپروازانهٔ فیلمساز Jon M. Chu از موزیکال و کتاب مشهور برادوی دربارهٔ داستان ناگفتهٔ جادوگران اوز است. آریانا گرانده نقش گلیندا، جادوگر نیکو، و سینتیا ارِیوا نقش الفبا، جادوگر شرور غرب، را ایفا می‌کند.

فیلم در ایالات متحده در تاریخ ۲۱ نوامبر، آخر هفته‌ای پیش از شکرگزاری، به‌سینما می‌رود. همچنین هم‌زمان در سراسر جهان به‌صورت روزانه عرضه می‌شود. Zootopia 2 از دیزنی، فیلم بزرگ دیگری برای این تعطیلات است که روز چهارشنبه، پیش از شکرگزاری، به نمایش درمی‌آید. این دنبالهٔ انیمیشنی هدف دارد که در پنج روز نخست حداقل ۱۲۵ میلیون دلار درآمد کسب کند. هفتهٔ شکرگزاری یکی از سودآورترین دوره‌های سال است (سال گذشته Wicked در ده‌روز اولیهٔ داخلی بیش از ۲۶۳ میلیون دلار جمع‌آوری کرد).

فروش پیش‌فروش بلیت‌ها برای جدیدترین Wicked به اوج رسیده است؛ پس از جریان عظیم تبلیغاتی که از ۸ اکتبر آغاز شد و شامل همکاری فیلم با برنامه Dancing With the Stars برای یکپارچه‌سازی کامل یک قسمت بود که چو به‌عنوان قاضی مهمان حضور یافت، یک شماره افتتاحیه توسط کریستوفر اسکات رقص‌سازی شد و موارد دیگر، شاهد بودیم. این قسمت باعث شد Dancing With the Stars بیش‌ترین بازدید خود را در میان گروه سنی ۱۸ تا ۲۴ سال، که از ۲۰۱۵ دنبال می‌شد، به‌دست آورد و ۵۷ میلیون بازدید در تیک‌توک در ۲۴ ساعت تولید کرد.

این، به‌همراه فعال‌سازی‌های متعدد دیگر، منجر شد تا Wicked: For Good به بالاترین پیش‌فروش با رده PG در تاریخ Fandango دست یابد و در میان ده روز اول برتر تاریخ هم قرار گیرد. همچنین این فیلم بزرگ‌ترین پیش‌فروش سال ۲۰۲۵ تا کنون است.

به‌دلیل نمایش‌های اولیه، امتیاز مخاطبان این فیلم در Rotten Tomatoes هم‌اکنون ۹۷ درصد است، در حالی که برای Wicked امتیاز ۹۶ درصد گزارش شده است.

در همان آخر هفته یک سال پیش، اولین Wicked تاریخ‌ساز شد؛ این فیلم در سه‌روزهٔ افتتاحیه‌اش به‌دست آورد ۱۱۲٫۵ میلیون دلار، که نشانگر بهترین عملکرد برای یک اقتباس موزیکال تا به‌حال بود. نهایتاً این اثر به‌حدود ۷۵۰ میلیون دلار در گیشهٔ جهانی رسید، که نیز بهترین نمایش برای یک موزیکال برادوی تا به‌حال به حساب می‌آید؛ ژانری که برای هالیوود سخت‌کار بوده است.

فیلم‌های Wicked چو بر پایهٔ نمایش‌نامه و کتاب موزیکال تعریف‌گر نسل توسط وینی هولزمن، که از رمان پرفروش گریگوری ماگوییر الهام گرفته‌اند، ساخته شده‌اند. موسیقی متن توسط جان پاول و استیفن شوارتز تدوین شده و موسیقی و اشعار توسط شوارتز نوشته‌ شده‌اند. فیلمنامه توسط هولزمن و دانا فاکس نوشته شده است.

در Wicked: For Good، الفبا به‌عنوان جادوگر شرور غرب شناخته می‌شود و در تبعید زندگی می‌کند، اما از تعهدش برای افشای حقیقت جادوگر (جف گولدبام) که واقعاً چه کسی است، دست نمی‌کشد. در عین حال، گلیندا تبدیل به نماد درخشان نیکی برای تمام اوز شده و در قصر شهر زمرد ساکن است.

اما دوستان نزدیک که از هم دور شده‌اند، پس از کشف طرح شریرانه‌ای برای نابودی تمام اوز، دوباره عشق پایدار خود را برای یکدیگر می‌یابند.

سری‌های تجاری

واشنگتن — رپر برنده جایزهٔ گرمی، پراکازرل «پراس» میشل از گروه Fugees، روز پنج‌شنبه به ۱۴ سال حبس محکوم شد؛ در این پرونده او به دلیل انتقال غیرقانونی میلیون‌ها دلار کمک‌های مالی خارجی به کمپین بازانتخابی رئیس‌جمهور پیشین باراک اوباما در انتخابات ۲۰۱۲، محکوم‌گردید.

میشل، ۵۲ ساله، پیش از اینکه قاضی ناحیه‌ای ایالات متحده کولین کولار‑کوتلی او را محکوم کند، از اظهار نظر در مقابل دادگاه خودداری کرد.

در آوریل ۲۰۲۳، هیئت منصفه فدرال میشل را به ده اتهام، از جمله توطئه و عمل به‌عنوان نمایندهٔ غیرثبت‌شدهٔ یک دولت خارجی، محکوم کرد. دادگاه در واشنگتن دی.سی. شامل شهادت بازیگر لئوناردو دی‌کاپریو و دادستان پیشین جِف سشنز بود.

دادستانان وزارت دادگستری اعلام کردند که راهنمایی‌های حکم‌گذاری فدرال برای میشل حکم حبس ابد توصیه می‌کند؛ آنان او را «به‌خاطر پول، کشورش را خیانت کرد» و «بدون عذرخواهی و به‌طور مداوم برای اجرای نقشه‌های خود دروغ گفت» توصیف کردند.

«مجازات او باید گستردگی و عمق جرایم، بی‌توجهی‌اش به خطرات برای کشور، و مقیاس طمع‌گری او را منعکس کند»، آن‌ها نوشتند.

وکیل دفاع پیتر زایدنبرگ گفت که حبس ۱۴ ساله موکلش «کاملاً نامتناسب با جرم» است. میشل طبق گفته وکیلش از محکومیت و حکم خود تجدیدنظر خواهد کرد.

زایدنبرگ پیشنهاد حبس سه ساله را داده بود. وکلای میشل در یک سند دادگاهی نوشتند: «حکم حبس ابد برای میشل، «پیش از حد بالا» است؛ چرا که معمولاً برای تروریست‌های کشنده و رهبران کارتل‌های مواد مخدر در نظر گرفته می‌شود.»

«موضع دولت چنان است که حتی بازرس جاورت (Javert) را می‌لرزاند و در عین حال به‌سادگی نشان می‌دهد که چقدر می‌توان به‌راحتی راهنمایی‌ها را دستکاری کرد تا نتایج پیش‌انگارانه‌ای حاصل شود، و حداقل در این مورد، این راهنمایی‌ها برای تعیین یک حکم عادلانه و منصفانه مناسب نیستند»، آن‌ها نوشتند.

کتاب برنده جوایز دنيس جانسون از ابتدا اقتباسی دشوار بود

توسط ربکا آنین

رمان کوتاه برنده جایزه دنيس جانسون Train Dreams — منبع یک فیلم جدید نتفلیکس که در ابتدای امسال در جشنوارهٔ ساندنس به نمایش درآمد — برای نخستین بار در سال ۲۰۰۲ در مجله Paris Review منتشر شد و سپس در سال ۲۰۱۱ به‌صورت کتاب در دسترس قرار گرفت. می‌توانید آن را در حدود ۷۰ تا ۹۰ دقیقه بخوانید، اما این بازهٔ زمانی کوتاه به طرز عجیبی بی‌پایان به‌نظر می‌رسد. پیش از این که متوجه شوید، خود را در دل جنگل می‌بینید، درست همانند رابرت گرینیر، مرد ۲۰^ام-قرن که جانسون به‌عنوان سوژهٔ داستان خود انتخاب کرده است.

گرینیر، یتیمی که در سن شش یا هفت سالگی با قطار به آیداهو فرستاده شد و مقصدی روی کتش برچسب‌خورده بود، شخصی عادی است — کارگری که از ساختن راه‌آهن، پیوستن به تیم‌های فصلی جنگل‌کاری، و به‌عنوان مردی مسن‌تر، حمل بار با واگن، معیشت می‌کشد. «او یک معشوق داشت — همسرش گلدیس — صاحب یک هکتار زمین، دو اسب و یک واگن»، جانسون در انتهای رمان کوتاه، زندگی گرینیر را در فهرستی از تجارب خلاصه می‌کند که او را به‌صورت دقیق موجودی از زمان، طبقه و مکان خودش می‌نمایاند: «او هرگز مست نشده بود. او هرگز سلاحی نخریده یا به تلفن صحبت نکرده بود. او به‌طور منظم سوار قطار می‌شد، بارها در خودرو سفر می‌کرد و یک‌بار هم بر روی هواپیما… او نمی‌دانست والدینش چه کسانی بوده‌اند و وارثی برای خود باقی نگذاشته بود.»

گرینیر نامی برجسته نیست، اما جادوی این رمان کوتاه این است که زندگی او را برای خواننده بزرگ می‌نماید. شخصیت اصلی جانسون مردی ملایم، سخت‌کوش، خرافی و قابل اعتماد است؛ کسی که تقریباً تحصیلات رسمی کمی دارد و ذهنش دائم به‌دنبال درک معنای زندگی می‌گردد. درک این مرد از شهر کوچک‌خود، تیم‌های جنگل‌کاری که در آن کار می‌کند و جایگاهش در تاریخ، برای خواننده اهمیت عمیقی پیدا می‌کند. وقتی رمان کوتاه با انفجاری از تصاویر به پایان می‌رسد، که در آن نعرهٔ «پسر‑گرگ» که گرینیر در یک نمایش عجایب سیرک می‌بیند را با صداهای دیگر زمان—سیویق قطار، آواز اپرا، بوق مه‌کش و بگل—مقایسه می‌کند، کاملاً در کنار هدف جانسون می‌نشینید.

نسخهٔ سینمایی به کارگردانی کلینت بنتلی می‌خواهد تماشاگران همانند دوستداران رمان کوتاه، به گرینیر اهمیت بدهند. جوئل ادگرتون نقش گرینیر، فِلِسیٹی جونز نقش گلدیس، و ویلیام ه. میسی نقش یک هم‌چوبچی باتجربه را بازی می‌کنند. نگاه صریح و غم‌انگیز ادگرتون، فضای جنگل‌محور فیلم (که در ایالت واشنگتن فیلمبرداری شد)، و روایت ویِل پاتون، همراه با خطوطی که اغلب مستقیماً از رمان کوتاه جانسون اقتباس شده‌اند، ترکیبی از همان احساسات شگفت‌زده‌کننده دربارهٔ طرح عظیم جهان، کوچکی زندگی انسانی و بزرگی زمان و فضا که رمان کوتاه جانسون به آن پرداخته است، به ارمغان می‌آورند.

اما برای طرفداران منبع اصلی، تبدیل ضروری «Train Dreams» به یک فیلم ممکن است حس کم‌بودن را بر جای بگذارد. رمان کوتاه جانسون از «تکه‌های به‌نظر بی‌اهمیت» که در این محفظهٔ کوچک فشرده شده‌اند، تشکیل شده بود؛ همان‌طور که آنتونی دور در نقد کتاب نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۱ نوشت: «تب‌های متفرقه، حکایات حاشیه‌ای، اخراج یک چینی، یک کودک بزرگ با قلب ضعیف». در Train Dreams، اتفاقاتی رخ می‌دهند، حتی تا چند صفحهٔ آخر، که به‌نظر می‌رسد به هم می‌پیوندند و نوعی پایان‌بندی ارائه می‌دهند، اما هرگز این‌گونه نمی‌شوند. هنگام خواندن، حس می‌کنید که در کنار گرینیر بر تخت مرگ‌نشین او می‌نشینید، همان‌طور که او اولین داستان‌های ذهن‌آگاهی‌اش را بازگو می‌کند — مردم، برخوردها و وضعیتی که بیش‌ترین تأثیر را بر او گذاشته‌اند، چه توانسته باشد معنای آن‌ها را روشن کند یا نه.

Bentley و هم‌نویسنده‌اش گرگ کِدَر، نسخهٔ سینمایی را بر روی بخش‌های معمولی داستان متمرکز کرده‌اند. مهم‌ترین این‌ها ازدواج کوتاه‌مدت گرینیر در دههٔ سی‌سالگی‌اش با گلدیس است؛ زنی که همراه با دختر نوزادش کیت، در یک آتش‌سوزی جنگلی می‌میرد در حالی که او به کار در تیم چوب‌برداری مشغول است. این در فیلم، بزرگ‌ترین—تقریباً تنها—رویداد محرک زندگی گرینیر است. ما شاهد بسیاری بازگشت‌های خاطره‌ای به زمان او با گلدیس و کیت هستیم؛ دختری که در فیلم به‌صورت حدود دو سالگی (سن مناسب برای قدم‌زدن و گفت‌وگوی شیرین) به تصویر کشیده شده است، در حالی که در رمان کوتاه جانسون تنها چهار ماهه بود. این تغییر کلیدی، دورهٔ کوتاه زندگی خانوادگی گرینیر را در فیلم بسیار معنادارتر می‌کند. هنگامی که ابتدا غم‌ناک می‌شود، جانسون می‌نویسد که گرینیر «به فکر کیت بیچارهٔ کوچک شد و بلندصدا با خود گفت: «او هرگز حتی یک جوانه کوچک هم نشد.»» بعدها، با فروکش کردن غم، گرینیر بیشتر به گلدیس فکر می‌کند تا به دخترش: «گاهی به کیت، دلقک زیبا فکر می‌کرد، اما نه به‌طور مداوم. داستان او چندان غم‌انگیز نبود. او به‌ندرت بیدار می‌شد و حتماً زنده نبود.» این‌چنین در فیلم نیست؛ دختری که پر از شیرینی کودکی است و گرینیر برای او نام مستعار «کِیتی» می‌گذارد.

بدون شک، مرگ‌های کیت و گلدیس در رمان کوتاه بر گرینیر تأثیر می‌گذارند، اما نه به شکل خودسرزنش‌گری، بازگشت‌مانندهای پیوستهٔ «باید آنجا بودم برای آنها» که در فیلم دیده می‌شود. گرینیر کتابی در جهانیتی زندگی می‌کند که در آن اتفاقات ناخوشایند دیگری نیز رخ می‌دهد و اثرات آن مبهم یا ناشناخته‌اند. دو داستان تک‌نفرهٔ بی‌رحم که در فیلم کوتاه‌ شده یا حذف شده‌اند، زندگی گرینیر را در رمان برجسته می‌کند. در یکی از آن‌ها، گرینیر جوان با یک بزدل (که به‌عنوان «‘boomer’» شناخته می‌شد) که در وضعیتی وحشتناک در دل جنگل دراز کشیده بود، مواجه می‌شود. این مرد به گرینیر می‌گوید توسط بزدل دیگری سرقت شده و او «رگ‌های زانو»ش را قطع کرده و برای مردن از گانگرن آن‌جا رها کرده است. او بر تخت مرگ اعتراف می‌کند که این بزدل پیش از این دختر برادرش (خواهرزاده‌اش) را به‌طور جنسی آزار می‌داد؛ او باردار شد، توسط پدرش بکوبیده شد تا «از شکم این طفل بیچاره بیرون رانده شود» و در نهایت درگذشت. این همان اتفاقی بود که او را به مسیرهای قطار کشاند: «از آن زمان تا به‌حال هیچ‌گاه صد یاردی از این خطوط ریلی دور نبوده‌ام.»

دومین داستان، روایت «کوتناى باب» است؛ همسایهٔ بومی‌الامریکایی گرینیر که در فیلم به شخصیتی بسیار متعارف‌تر و دوست‌دار به نام فروشنده ایگناسیوس جک (ناثانیل آرکاند) تبدیل شده است. «کوتناى باب مردی ثابت‌قدم بود که همیشه از مشروب خودداری می‌کرد و در شهر به‌طور مکرر در مشاغلی کار می‌کرد، همان‌طور که گرینیر نیز می‌کرد، و سال‌ها یکدیگر را می‌شناختند»، می‌نویسد جانسون. ما او را برای اولین بار می‌بینیم و چند صفحه بعد، جانسون دربارهٔ مرگ او می‌نویسد. باب شاندی — آب‌لیمویی مخلوط با آبجو — را می‌پذیرفت و به‌اعتماد به این‌که «می‌تواند بدون عواقب این نوشیدنی را بنوشد، زیرا اثر لیموعسیر اثر الکل را از بین می‌برد» می‌رسید. برای اولین بار، باب مست می‌شود و در امتداد خطوط ریلی از خود می‌افتد، جایی که «با یک سری قطار عبور می‌کند». تا عصر روز بعد، «کوتناى باب به‌طول یک‌چهارم کیلومتر در امتداد راه‌راه ریل‌ها پخش شده بود»، می‌نویسد جانسون.

مواجهه با گدا، گرینیر جوانی را که بی‌هدف بود، بر مسیر صحیح قرار می‌دهد. داستان کوتناى باب شاید در زندگی گرینیر مهم باشد، چون نوعی تراژدی ناگهانی است که ناگهان ظاهر می‌شود، همان‌طور که آتش برای خانواده‌اش اتفاق افتاد. اما فیلم به دنبال معناهای واضح‌تر و قابل‌سریع‌خوانی از این برخوردهاست و به جای حذف داستان بزوومر و سرنوشت کوتناى باب، صحنه‌های جدیدی مانند صحنه‌ای که یک مرد سیاه‌پوست با تفنگ به‌یک کمپ جنگل می‌پیوندد و کارگری را که ادعا می‌کند برادرش را «به دلیل رنگ پوستش» کشته، شلیک می‌کند، اضافه می‌کند؛ این کار به هدف فیلم می‌رسد.

استودیوی انیمیشن قدرتمند هندی گرین گلد انیمیشن، سازندهٔ فرنچایز محبوب کودکان «چوتا بهیم»، و رد کایت انیمیشن مستقر در بریتانیا، در پروژهٔ «اساسین»، یک فیلم انیمیشنی برای بزرگسالان که نماد همکاری مهم هندی‑بریتانیایی است، به هم پیوستند.

پروژه در بازار فیلم WAVES، بخش تجاری جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم هند، گوا، توسط رجب چیلکا، بنیان‌گذار و مدیرعامل گرین گلد انیمیشن، و کن اندرسون، بنیان‌گذار و مدیرعامل رد کایت انیمیشن، رونمایی شد.

«اساسین» توسط مارتین پیک نوشته و کارگردانی شده است؛ او پیش‌تر به‌عنوان کارگردان فیلم CGI اکشن‑انیمیشن «اولترامارینز: فیلم وارهمر ۴۰،۰۰۰» (۲۰۱۰) شناخته می‌شود. مارثا مک‌دیارمید، که به‌خاطر کارهایش روی «نسی جونیور» معروف است، به‌عنوان ویراستار فیلمنامه فعالیت می‌کند و همکاری خلاقانه‌اش را با رد کایت ادامه می‌دهد.

فیلم در شهری متروپولیس شکافتهٔ آینده نزدیک می‌گذرد و داستان مرد جوانی عادی را روایت می‌کند که پس از یک فاجعهٔ صنعتی ویرانگر به نقطهٔ شکست می‌رسد. در حالی که قدرت شرکت‌ها دست خود را بر شهر محکم می‌کند، جستجوی عدالت او را به سمت تحول خطرناکی می‌کشاند و رویدادهایی را برمی‌انگیزد که سامانه را از درون به چالش می‌کشند.

«اساسین» یک فیلم اکشن فوق‌سینمایی است که با به‌کارگیری تصاویر جسورانهٔ قرن بیست و یکم، تجربهٔ بدنی و روانی قهرمان را به‌صورت عمیق به مخاطب منتقل می‌کند. برای من این نقطهٔ اوج کارنامه‌ای است که انیمیشن و تصویر زنده را به‌منظور دستیابی به حداکثر بیان ترکیب می‌کند، در چارچوب ژانر پویا و قصه‌سرایی تجاری. رد کایت درک فوق‌العاده‌ای، چه تجاری و چه خلاق، از انیمیشن و فیلم به‌عنوان قصه‌گویی و همچنین به‌عنوان رسانهٔ بصری دارد. گرین گلد ترکیبی از مهارت‌های هنری برجسته و درک عمیق با یک خط تولید قدرتمند دارد. آن‌ها شریکانی مناسب برای به‌واقعیت پیوستن به چشم‌انداز استثنایی «اساسین» هستند»، مارتین پیک گفت.

توسعهٔ بصری به رهبری مارتین پیک، به‌همراه تیم طراحی مستقر در حیدرآباد از گرین گلد، که با آثار مفهوم و بررسی حال و هوا، پایهٔ سبک‌شناسی این فیلم انیمیشنی بزرگ را می‌سازند، پیش می‌رود.

این همکاری یک قدم خلاقانهٔ نو برای گرین گلد انیمیشن است که پیش از این شهرت خود را عمدتاً بر پایهٔ محتوای خانوادگی، به‌ویژه فرنچایز «چوتا بهیم»، بنا نهاده بود. این مشارکت نشانگر گسترش استودیوی به حوزهٔ انیمیشن برای بزرگسالان و همکاری‌های هم‌تولیدی جهانی می‌باشد.

هدف این فیلم این است که تحت پیمان هم‌تولیدی هندی‑بریتانیایی واجد شرایط شود، با برنامه‌ریزی تولید در حیدرآباد و بریتانیا. استراتژی مالی شامل دریافت اعتبار مالیاتی فیلم مستقل بریتانیا است، به‌طوری که هر دو استودیو به عنوان شریک‌های برابر در تمام مراحل توسعه، تولید و توزیع مشارکت می‌کنند.

«این همکاری نشانگر هم‌راستایی قدرتمند بین آرزو و انرژی خلاقانه است»، اندرسون گفت. ««اساسین» به سرزمین جدیدی جسورانه برای انیمیشن بزرگسالان پیش می‌رود و همکاری با رجب و هنرمندان برجستهٔ گرین گلد، هویت بصری گسترده‌ای به فیلم از همان ابتدا می‌بخشد.»

چیلکا افزود: «گرین گلد همواره به‌دنبال ایده‌های اصلی و روایت بصری متمایز بوده است. همکاری با رد کایت در این پروژهٔ هندی‑بریتانیایی، تعهد ما نسبت به همکاری‌های جهانی و خلق سینمای انیمیشنی مرزی‌پرانگیز را تقویت می‌کند.»

این پروژه ترکیبی از زنده‌برداری گوریلا، روتوسکوپینگ و تکنیک‌های انیمیشن پیشرفته است. در حال حاضر فیلم در مرحلهٔ توسعه فعال است و برنامه‌ریزی مالی و تولید در دست اجرا می‌باشد.