این دو که اکنون در دالاس هم‌تیمی هستند، هر دو مرگ ناشی از خودکشی را در خانواده‌های خود تجربه کرده‌اند. تیم هیتمن / USA Today از طریق Imagn Images
سالومون توماس، بازیکن خط دفاعی تیم کابویز که یکی از بنیان‌گذاران بنیاد «The Defensive Line» برای افزایش آگاهی درباره پیشگیری از خودکشی است، پیام تأثیرگذاری را برای گرامیداشت هم‌تیمی‌اش، مارشاون نیلند، که روز پنجشنبه بر اثر خودکشی درگذشت، منتشر کرد.
توماس روز جمعه در اینستاگرام خود نوشت: «برادرم مارشاون، دوستت دارم. کاش می‌دانستی که همه چیز درست می‌شد. کاش می‌دانستی که این درد همیشگی نبود و چقدر دوستت داشتیم. کاش می‌دانستی چقدر می‌خواستیم که بمانی. قلبم برای تو و عزیزانت به درد آمده است. ما هر روز یادت را زنده نگه خواهیم داشت.»
الا توماس، خواهر سالومون، در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸ در سن ۲۴ سالگی بر اثر خودکشی درگذشت. سالومون توماس که به تازگی اولین فصل حرفه‌ای خود را با تیم «سن فرانسیسکو فورتی ناینرز» به پایان رسانده بود، از این اتفاق ویران شد. او سال بعد را «بدترین فصل زندگی‌اش» توصیف کرد و در مقاله‌ای در سال ۲۰۲۱ در «The Players’ Tribune» نوشت: «این اتفاق مرا به تاریک‌ترین نقطه زندگی‌ام کشاند.»
مارتا توماس، مادر سالومون، وضعیت روحی نامناسب پسرش را پس از مرگ خواهرش تأیید کرد.
مارتا توماس گفت: «وحشتناک بود، چون او هنوز کمکی دریافت نکرده بود. احساس می‌کردم زندگی روز به روز از وجودش رخت برمی‌بندد.»
پس از اینکه توماس از دریافت کمک برای مشکلاتش امتناع کرد، مادرش از سازمان تیم «فورتی ناینرز» خواست تا «راهی برای کمک به او پیدا کنند». مارتا توماس گفت که جان لینچ، مدیر کل سن فرانسیسکو، به توماس گفت که کمک گرفتن اشکالی ندارد و «این حرف همه چیز را تغییر داد.»
سه سال بعد، توماس به همراه والدینش، مارتا و کریس توماس، بنیاد «The Defensive Line» را تأسیس کرد. این بنیاد بر آگاهی‌رسانی درباره خودکشی تمرکز دارد و برنامه‌های خود را به جوامعی معطوف می‌کند که بیش از ۵۰ درصد جمعیت آن‌ها را جوانان رنگین‌پوست تشکیل می‌دهند. وب‌سایت این بنیاد می‌گوید که بر آموزش، ایجاد فضاهای امن برای جوانان جهت صحبت درباره سلامت روان و بهبود رویکردهای سیستمی در مدارس برای پیشگیری بهتر از خودکشی تمرکز دارد.
با این حال، درد ناشی از مرگ خواهرش برای توماس کاهش نیافته است. او در مقاله «The Players’ Tribune» افسردگی خود و دشواری‌های تلاش برای بازی کردن همزمان با دست‌وپنجه نرم کردن با مشکلات روحی‌اش را توصیف کرد.
توماس نوشت: «من اکنون یک حامی سلامت روان هستم – یا هر چیزی که آن را می‌نامند – و خیلی بیشتر از گذشته درباره اضطراب و افسردگی می‌دانم. حالا می‌فهمم که پس از درگذشت تو، من انگ سخت سلامت روان را تجربه کردم. تمام آن حرف‌هایی که مردم گاهی می‌زنند، مانند «قوی باش!»، «مرد باش!»، «داری بهانه می‌آوری چون خوب بازی نمی‌کنی!». همه این حرف‌ها تأثیرگذار بود. همه آن‌ها. باعث شد احساس شرم کنم و مرا عصبانی کرد. مرا به تاریک‌ترین نقطه زندگی‌ام کشاند. احساسات و عواطفم را درباره از دست دادنت سرکوب کردم. سعی کردم ادامه دهم و زندگی‌ای را بسازم که همه می‌خواستند ببینند. سعی کردم سربار نباشم. دردم را نادیده گرفتم و افسردگی‌ام را نادیده گرفتم.»
او نوشت: «از من انتظار می‌رفت طوری رفتار کنم که انگار حالم خوب است، اما چطور ممکن بود حالم خوب باشد وقتی خواهرم، بهترین دوستم، مرده بود؟ من به مسیر بسیار تاریکی کشیده شدم و این وضعیت از توان من خارج شد. زندگی کردن سخت‌تر از مردن شده بود. همه چیز تمام روز سیاه بود.»
فعالیت‌های توماس در زمینه آگاهی از سلامت روان، برای او جایزه بشردوستانه هایزمن (Heisman Humanitarian Award) در سال ۲۰۲۳ را به ارمغان آورد. ورزشکاران دیگری مانند لری فیتزجرالد، بازیکن سابق NFL، مایک شیشفسکی، مربی بسکتبال مردان دانشگاه دوک، و میستی کوپلند، رقصنده باله، نیز این جایزه را دریافت کرده‌اند.
این بازیکن خط دفاعی که اولین سال حضور خود را در تیم کابویز سپری می‌کند، یک کهنه‌کار ۹ ساله در NFL است که سابقه بازی در تیم‌های «فورتی ناینرز» و «جتس» را نیز دارد.
مارتا توماس گفت: «اینکه بتوانی بازی فرزندت را در NFL تماشا کنی، یک افتخار بزرگ است، اما تماشای او در حال انجام این کار و آسیب‌پذیر بودن در مورد سلامت روانش در صنعتی که همیشه برای آسیب‌پذیری ارزش قائل نیست، بزرگترین افتخاری است که می‌توانم داشته باشم.»
هم‌تیمی او، دک پرسکات، کوارتربک دالاس، نیز مدت‌هاست که یکی از قوی‌ترین حامیان آگاهی از سلامت روان در لیگ بوده است. این کوارتربک کابویز در مراسمی که از پیش در دبیرستانش در هوتون، لوئیزیانا برنامه‌ریزی شده بود، نظرات خود را به اشتراک گذاشت.
پرسکات به CBS News Texas گفت: «روز بسیار سختی بود. از صبح زود با شنیدن این خبر شروع شد. یک فقدان غم‌انگیز. من ناراحتم. امروز قلبم بسیار سنگین است. برای مارشاون ناراحتم. برای خانواده‌اش ناراحتم. برای نامزدش ناراحتم. برای تک‌تک هم‌تیمی‌هایم ناراحتم. این دردی است که برای هیچ‌کس آرزو نمی‌کنید.»
پرسکات پس از درگذشت مادرش، پگی پرسکات، بر اثر سرطان روده بزرگ در سال ۲۰۱۳، بنیاد خود را با نام «Faith Fight Finish» (ایمان، مبارزه، اتمام) تأسیس کرد. فعالیت‌های این بنیاد پس از مرگ برادرش، جیس پرسکات، بر اثر خودکشی در سال ۲۰۲۰، بر آگاهی‌رسانی درباره خودکشی نیز متمرکز شد.
این کوارتربک در سال ۲۰۲۲ به دلیل فعالیت‌هایش در جمع‌آوری کمک‌های مالی برای درمان سرطان و افزایش آگاهی و پیشگیری از خودکشی، برنده جایزه مرد سال والتر پیتون (Walter Payton Man of the Year) شد. سازمان‌های پرسکات و توماس در سال ۲۰۲۳ با یکدیگر همکاری کردند و یک طرح یک ماهه را با همکاری بنیاد آمریکایی پیشگیری از خودکشی (AFSP) اعلام کردند.
اکنون، این دو در دالاس هم‌تیمی هستند. هر دو بازیکن در بیانیه‌های خود پس از مرگ نیلند به مردم یادآوری کردند که «خوب نبودن، اشکالی ندارد.» آخرین پست توماس پیامی از بنیادش را بازنشر کرد: «شما تنها نیستید.»
مارتا توماس گفت: «آن‌ها اعضای باشگاهی هستند که هیچ‌کس نمی‌خواهد عضو آن باشد. آن‌ها می‌توانستند به یک زبان صحبت کنند، یکدیگر را بفهمند، و شاید حتی نیازی به صحبت کردن هم نداشتند. می‌توانستند به یکدیگر نگاه کنند و بفهمند.»
اگر شما یا کسی که می‌شناسید افکار خودکشی دارد یا در پریشانی عاطفی به سر می‌برد، با خط ملی پیشگیری از خودکشی از طریق شماره‌گیری ۹۸۸ یا وب‌سایت 988lifeline.org تماس بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید